YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/10807
KARAR NO : 2023/3066
KARAR TARİHİ : 09.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet

Sanıklar hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanıklar hakkında Ünye Cumhuriyet Başsavcılığının 04.01.2016 tarihli iddianamesi ile hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesi gereğince cezalandırılması için kamu davası açılmıştır.
2. Ünye Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.07.2016 tarihli 2016/15 Esas, 2016/1024 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesi, 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve 52 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca hapisten çevrili 3.000,00 TL ve doğrudan verilen 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanıkların temyiz isteği; mahkûmiyete yeter delil olmadığına ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanıklar, katılanın eşinden kalan yere girmesini engelleyip mahsul toplattırmayarak hakkı olmayan yere tecavüz suçunu işledikleri iddiasına ilişkindir.
2. Kolluk tarafından 25.12.2015 tarihinde tutulan tutanakta sanıkların söz konusu taşınmazlarda hak sahibi olmadıkları tespit edilmiştir.
3.İnceleme dışı Ünye 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 22.01.2014 tarih ve 2013/519 Esas, 2014/730 Karar sayılı kararına göre, katılan …’in 04.11.2013 tarihinde anlaşmalı boşanma davası açtığı, mahkemenin 22.01.2014 tarihli kararı ile tarafların boşanmalarına karar verildiği, hükmün 04.03.2015 tarihinde kesinleştirildiği, ancak kesinleşme tarihinden önce davalı …’in 12.12.2014 tarihinde öldüğü anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
A. Sanık … Hakkında Kurulan Hüküm Yönünden
1. Dosya içerisinde mevcut Ünye 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 22.01.2014 tarih, 2013/519 Esas ve 2014/730 Karar sayılı kararına göre, katılan …’in 04.11.2013 tarihinde anlaşmalı boşanma davası açtığı, mahkemenin 22.01.2014 tarihli kararı ile tarafların boşanmalarına karar verildiği, hükmün 04.03.2015 tarihinde kesinleştirildiği, ancak kesinleşme tarihinden önce davalı N.Ş’nin 12.12.2014 tarihinde öldüğü anlaşılmıştır.
2. Katılanın ölen eşi N.Ş, sanığın amcası olduğundan ve sanığın, katılan ile N.Ş’nin boşandığını düşünerek ve N.Ş’nin mirasçılarından izin alarak suça konu araziyi kullandıkları anlaşılmakla; sanığın, amcasından boşandığını düşündüğü arazide katılanın mirasçı olmadığı ve kendisinin de vefat eden amcasından sağlığında kullanmak için izin aldığı araziyi kullanmak şeklinde gerçekleşen eyleminde, sanığın suç işleme kastıyla hareket ettiğine dair cezalandırılmasına yeterli her türlü kuşkudan uzak deliller elde edilemediğinden sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
B. Sanık … Hakkında Kurulan Hüküm Yönünden
Sanığın, Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi’nden temin olunan güncel nüfus kayıt örneğine göre hüküm tarihinden sonra 13.04.2020 tarihinde vefat ettiğinin anlaşılması karşısında, bu durumun Mahkemece araştırılarak 5237 sayılı Kanun’un 64 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca sanık hakkında açılan kamu davasının düşürülüp düşürülmeyeceğinin karar yerinde değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ünye Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.07.2016 tarihli 2016/15 Esas, 2016/1024 Karar tarihli kararına yönelik sanıkların temyiz istekleri yerinde görüldüğünden,

hükümlerin 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereğince, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.05.2023 tarihinde karar verildi.