YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/9466
KARAR NO : 2023/6960
KARAR TARİHİ : 03.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/125 E., 2015/870 K.
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkumiyet/Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve cinsel taciz suçlarından kurulan hükümlerin karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, temyiz isteklerinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının 06.02.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve cinsel taciz suçlarından cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Antalya 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.12.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat, cinsel istismar suçundan mahkumiyet kararları verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan vekilinin temyiz isteği, cinsel istismar suçundan üst sınırdan ceza verilmesi gerektiğine, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ise suçun unsurlarının oluştuğundan beraat yerine mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
2. Sanık müdafiinin temyiz isteği ise, suçun sübutuna, unsurlarının oluşmadığına, hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine şayet beraat kararı verilmeyecek ise lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın aynı apartmanda oturan 13 yaşındaki mağdur çocuğu 2013 yılı Aralık ayında ekmek alarak evine doğru yürüdüğü sırada araç ile yanına yaklaşarak araca binmesini söylediği, mağdur çocuğun araca binmek istemediği, sanığın teklifinde ısrar etmesi üzerine mağdur çocuğun araca bindiği, araçla eve doğru gittikleri sırada sanığın aniden yolu değiştirerek mağdur çocuğu … tarafına götürerek yarım saat kadar gezdirmek suretiyle hürriyetinden yoksun bıraktığı; 07.01.2014 tarihinde ise, mağdur çocuğun ekmek almak için fırına gittiği sırada sanığın araçla yanına yaklaşarak araca binmesini istediği, mağdur çocuğun araca binmeyerek yolunu değiştirip eve doğru yürümeye başladığı, bu kez sanığın diğer yoldan mağdur çocuğun önüne çıktığı, mağdur çocuğa tekrar araca binmesini söylediği, mağdur çocuğun araca binmeyerek yürümeye devam ettiği, apartmanın asansörüne bindiği sırada sanığın mağdur çocuk ile birlikte asansöre bindiği, ikinci katta oturmasına rağmen mağdur çocuk ile dördüncü kata kadar çıkarak telefon numarasını istediği, mağdur çocuğun dördüncü katta inerek evine gittiği iddiasına ilişkindir.
2. Tanık N.T. aşamalardaki anlatımlarında özetle, 2013 yılının aralık ayında gerçekleşen olaya ilişkin olarak, mağdur çocuğun evinde bulunduğu sırada, dışarıdan gelen mağdur çocuğun ağlamaklı ve titriyor halde olduğunu, apartman komşuları olan sanığın kendisini araca binmesi konusunda ısrar ettiği için aracına bindiğini, başka tarafa gittiklerini, kendisini pizza yemeye davet ettiğini, ancak kabul etmediğini söylediğini; 07.01.2014 tarihinde gerçekleşen olaya ilişkin olarak ise, apartmandan sesler gelmesi üzerine kapıyı açtığında asansörden inen mağdur çocuğun ağlamaklı ve titriyor halde olduğunu gördüğünü, mağdur çocuğun, sanığın kendisini tekrar aracına bindirmek istediğini, ancak kendisinin binmediğini, ikinci katta oturmasına rağmen dördüncü kata kadar çıktığını ve telefon numarasını istediğini söylediğini ifade etmiştir.

IV. GEREKÇE
1. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna yönelik temyiz incelemesinde
2013 yılı Aralık ayında, 13 yaşındaki mağdur çocuğun evine doğru yürüdüğü sırada aynı apartmanda yaşayan sanığın, araç ile yanına yaklaşarak eve birlikte gitmek üzere araca binmesini söylediği, mağdur çocuğun araca binmek istemediği, sanığın teklifinde ısrar etmesi üzerine mağdur çocuğun araca bindiği, araçla eve doğru gittikleri sırada sanığın aniden yolu değiştirerek mağdur çocuğu … tarafına götürerek yarım saat kadar gezdirdiği olayda, sanığın, suç tarihinde onbeş yaşından küçük ve rızası hukuken geçersiz mağdureyi evine bırakma bahanesiyle yarım saat kadar gezdirerek hile ile alıkoyduğu tüm dosya içeriğinden anlaşıldığından, eyleminin 5237 sayılı Kanunun 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (f) bendi ve beşinci fıkrasında düzenlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde beraatine karar verilmesinde hukuka uygunluk görülmemiştir.
2. Cinsel taciz suçuna yönelik temyiz incelemesinde ise
Aralık ayındaki benzer olaydan sonra, 07.01.2014 tarihinde, sanığın, mağdur çocuğun evine doğru yürüdüğü sırada yanına yaklaşarak araca binmesini istediği, mağdur çocuğun araca binmeyerek yolunu değiştirip eve doğru yürümeye başladığı, bu kez sanığın diğer yoldan mağdur çocuğun önüne çıktığı, mağdur çocuğa tekrar araca binmesini söylediği, araca binmeyerek yürümeye devam eden mağdur çocuğun apartmanın asansörüne bindiği sırada sanığın mağdur çocuk ile birlikte asansöre bindiği, ikinci katta oturmasına rağmen mağdur çocuk ile dördüncü kata kadar çıkarak telefon numarasını istediği olayda, sanığın, eylemlerinin cinsel davranışa dönüşmediği, mevcut haliyle rahatsız edici nitelikteki fiillerin 5237 sayılı Kanunun 123 üncü maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükun bozma suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek cinsel taciz suçundan mahkumiyetine karar verilmesi hukuka aykırı görülmüştür.

V. KARAR
1. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna yönelik temyiz incelemesinde
Gerekçe bölümünde 1 numaralı bentte açıklanan nedenle Antalya 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.12.2015 tarihli kararına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazı yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
2. Cinsel taciz suçuna yönelik temyiz incelemesinde ise
Gerekçe bölümünde 2 numaralı bentte açıklanan nedenle Antalya 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.12.2015 tarihli kararına yönelik katılan vekili ve sanık müdafiinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.10.2023 tarihinde karar verildi.