YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/8330
KARAR NO : 2023/4828
KARAR TARİHİ : 14.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2016/158 E., 2016/338 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Konya Cumhuriyet Başsavcılığının 29.01.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Konya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.05.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi üzerine atılı suçu işlemediğine ve cezalandırılmasına yeter delil olmadığına ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, temyiz dışı suça sürüklenen çocuk …’ın aralarında husumet bulunan mağduru gece saatlerinde olay mahalline çağırdıktan sonra, durumu temyiz dışı suça sürüklenen çocuk … ile sanık …’ye bildirmesinin ardından bu kişilerin olay yerine araç ile gelip üçünün de mağduru darp etmesinden sonra, sanık …’nin mağduru tuttuğu sırada temyiz dışı suça sürüklenen çocuk … ve temyiz dışı suça sürüklenen çocuk …’nın araç ile yanlarına geldiği, sanık …’nin mağduru arabaya bindirmeye çalıştığı sırada mağdurun direndiği ve ardından bayılma numarası yaparak fırsat bulup ellerinden kaçtığı iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. Mağdurun ve tanık A.C.’nin yargılama aşamasındaki beyanları, mağdurun adli raporu ve dava dosyası kapsamındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın davaya konu kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu gerçekleştirdiğine ilişkin ilk derece mahkemesinin kararı isabetli bulunmuştur. Sanığın suç kastının olduğu anlaşılmakla kararda hukuka aykırılık bulunmamış, sanığın üzerine atılı suçu işlemediğine, beraatına karar verilmesi gerektiğine yönelik ve somut olgulara dayanmayan temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
2. Sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu birden fazla kişi ile birlikte ve çocuğa karşı işlemesi karşısında, temel ceza belirlenirken, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 109 uncu maddesinin üçüncü fıkrasının (b) ve (f) bentlerindeki birden fazla nitelikli halin gerçekleştiği gözetilerek, aynı Kanun’un 3 üncü ve 61 inci maddeleri gereğince temel hapis cezasının alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
3. Sanığın mağduru tuttuğu sırada temyiz dışı kişilerin araç ile yanlarına geldiği, sanığın mağduru arabaya bindirmeye çalıştığı sırada mağdurun direndiği, bu sırada sanığın mağdura şiddet uyguladığı ve ardından mağdurun bayılma numarası yaparak fırsat bulup ellerinden kaçtığı anlaşılan olayda, suça konu eylemin tamamlandığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında eylemin teşebbüs aşamasında kaldığından bahisle hükmolunan cezada 5237 sayılı Türk Ceza Kanunun’un (5237 sayılı Kanun) 35 inci maddesi uyarınca indirim yapılması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Dava konusu eylemin teşebbüs aşamasında kaldığı kabulüne göre de, 5237 sayılı Kanun’un 35 inci maddesi uyarınca asgari hadden yapılan 3/4 oranında indirim, dava konusu eylemin oluş şekline göre eksik ceza tayinine sebebiyet vermiştir.
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların tüm delillerle birlikte değerlendirildiği, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Konya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.05.2016 tarihli kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden eleştiri dışında herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.06.2023 tarihinde karar verildi.