YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/8305
KARAR NO : 2023/5353
KARAR TARİHİ : 22.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/225 E., 2016/172 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Şarkikarağaç Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23.05.2011 tarihli iddianamesiyle sanık … hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2.Şarkikaraağaç Asliye Ceza Mahkemesinin 22.11.2012 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 3 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin beşinci fıkrası gereği hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş ve bu karar itiraz edilmeden 13.01.2012 tarihinde kesinleşmiştir.
3.Sanık hakkında 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin sekizinci fıkrası gereğince uygulanan 5 yıllık denetim süresi içerisinde, kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle Yalvaç Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.02.2015 tarihli ve 2014/185 Esas, 2015/143 Karar sayılı kararı ile ihbarda bulunulması üzerine Şarkikaraağaç Asliye Ceza Mahkemesinin 29.03.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm açıklanarak, 3 ay 10 hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık …’un temyiz isteği, suçu işlemediğine, eksik araştırma ile hüküm kurulduğuna ve haksız yere cezalandırıldığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanık … ile temyizdışı sanıkların mağdureyi olay günü, temyiz dışı sanık Coşkun ile evlenmesi amacıyla kollarından tutarak zorla araca bindirdikleri, sonrasında mağdurenin temyiz dışı sanık ile evlenmek istemediğini söylemesi üzerine, mağdureyi serbest bıraktıkları bu suretle sanığın üzerine atılı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1.Sanık ile temyiz dışı sanıkların mağdureyi olay günü kollarından tutarak zorla araca bindirdikleri anlaşılmakla, sanık ve temyiz dışı sanıkların mağdureye karşı hürriyetten yoksun kılma eylemini cebren gerçekleştirdiği, bu kapsamda temel cezasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 109 uncu maddesinin ikinci fıkrasına göre tayin edilmesi gerektiği halde, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin birinci fıkrasına göre hüküm kurulmak suretiyle eksik ceza tayini,
2.Sanığın fikir ve eylem birliği içerisinde diğer temyiz dışı sanıklarla mağdureyi zorla arabaya bindirdiklerinin anlaşılması karşısında, sanık …’un 5237 sayılı Kanun’un 37 nci maddesi delaletiyle müşterek fail sıfatıyla cezalandırılması yerine, yardım eden olarak kabulü ile aynı Kanun’un 39 uncu maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendi uygulanarak hakkında eksik ceza tayini hususu aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
3.Sanığın eylemini birden fazla kişi ile gereçkleştirdiği kabul edilmesine karşın, sanık hakkında belirlenen temel hapis cezası üzerinden 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin üçüncü fıkrasının (b) bendi uyarınca artırım yapılması gerekirken aynı Kanun’un 109 uncu maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi uyarınca artırım yapılması hususu aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
4.Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olarak 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiği hususunun infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün birinci bendinde açıklanan nedenlerle Şarkikaraağaç Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.03.2016 tarihli ve 2015/225 Esas, 2016/172 Karar sayılı kararına yönelik sanık …’un temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci ve 326 ncı maddesinin son fıkrası gereği, sanık …’un ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.06.2023 tarihinde karar verildi.