YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/5910
KARAR NO : 2023/5087
KARAR TARİHİ : 20.06.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/179 E., 2016/77 K.
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, cinsel taciz
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin, sanık hakkında cinsel taciz suçundan kurulan hükme yönelik olduğu anlaşılmıştır.
Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Salihli Cumhuriyet Başsavcılığının, 25.07.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçlarından cezalandırılması talebi ile dava açılmıştır.
2. Salihli Ağır Ceza Mahkemesinin, 17.03.2016 tarihli kararıyla, sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 5 yıl hapis cezası, cinsel taciz suçundan 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Cumhuriyet savcısının temyiz istemi;
1. Sanığın eyleminin cinsel taciz suçunu aştığına,
2. Tüm dosya kapsamına göre, sanığın eyleminin çocuğun basit cinsel istismarı suçunu oluşturduğuna,
İlişkindir.
B. Sanık müdafiinin temyiz istemi;
1. Sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine,
2. Atılı suçların unsurları itibarıyla oluşmadığına,
3. Dosyada somut delil bulunmadığına,
4. Sadece mağdur beyanları ile karar verildiğine,
Ve somut bir nedene dayanmayan diğer temyiz itirazlarına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; sanığın olay gecesi kardeşini aramak için dışarı çıkan mağduru yalnız görmesi üzerine, mağdura kardeşini tanıdığını söyleyerek onu kanal boyuna doğru götürdüğü, kimsenin göremeyeceği bir alanda yol kenarına oturtarak, cinsel içerikli videolar seyrettirdiği, daha sonra cinsel organını çıkarması yönünde tehdit ettiği, mağdurun bağırması üzerine ağzını kapattığı, olay yerine yakın bir noktada aracın beklemeye başlaması nedeniyle paniğe kapılan sanığın, mağduru serbest bıraktığı iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
A. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm yönünden;
Mağdurun aşamalardaki beyanları, sanığın kısmi ikrar içeren savunmaları ve tüm dava dosyası kapsamındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın mahkumiyetine ilişkin kararda bir isabetsizlik görülmemiş, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin sübuta ilişkin temyiz itirazları reddedilmiştir.
B. Cinsel taciz suçundan kurulan hüküm yönünden;
1. Mağdurun bilirkişi marifetiyle alınan beyanına ve tüm dosya kapsamına göre, sanığın olay sırasında cinsel içerikli görüntüler izlettiği mağdurdan cinsel organını çıkarmasını istediği, mağdurun karşı çıkması üzerine onu kanala atacağı yönünde tehdit ettiği, bağırmaması için ağzını kapattığı, cinsel organını çıkartarak dokunduğu, olay yerine yakın bir noktaya araç gelmesi üzerine sanığın mağduru evine gitmesini söyleyerek uzaklaştırdığı anlaşılmakla, sanığın, mağdurun vücuduna cinsel yönden ani ve kesintili olarak temasta bulunmak suretiyle atılı eylemi gerçekleştirdiği gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 103 üncü maddesinin birinci fıkrasının (2.) cümlesinde düzenlenen sarkıntılık düzeyinde
çocuğun basit cinsel istismarı suçundan mahkumiyet hükmü kurulması gerekirken, yazılı şekilde cinsel taciz suçundan karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin sübuta ilişkin temyiz itirazları reddedilmiştir.
V. KARAR
A. Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm yönünden;
Gerekçe bölümünde (A) bölümünde açıklanan nedenle Salihli Ağır Ceza Mahkemesinin, 17.03.2016 tarihli kararında, sanık müdafii tarafından ileri sürülen temyiz itirazları ile dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, vaki temyiz itirazının reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
B. Cinsel taciz suçundan kurulan hüküm yönünden;
Gerekçe bölümünde (B) bölümünün birinci fıkrasında açıklanan nedenle Salihli Ağır Ceza Mahkemesinin, 17.03.2016 tarihli kararına yönelik Cumhuriyet savcısının temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.06.2023 tarihinde karar verildi.