YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/362
KARAR NO : 2021/2176
KARAR TARİHİ : 15.02.2021
İhbarname No : KYB – 2020/2556
Hakkı olmayan yere tecavüz suçundan sanık …’ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 154/1, 62/1, 50 ve 52. maddeleri gereğince 3.000,00 ve 80,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına dair Arguvan(kapatılan) Asliye Ceza Mahkemesinin 23/05/2012 tarihli ve 2011/39 esas, 2012/68 sayılı kararının, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 28/05/2013 tarihli ve 2013/6738 esas, 2013/16245 karar sayılı ilâmı ile onanması sonucu kesinleşmesini müteakip, 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılması nedeniyle sanığın hukukî durumunun uzlaşma hükümleri yönünden yeniden değerlendirilmesi talebi hakkında uyarlama yargılaması yapılmasına yer olmadığına ilişkin Malatya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/05/2017 tarihli ve 2011/575 esas, 2012/451 sayılı ek kararını kapsayan dosya incelendi.
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 29/11/2018 tarihli ve 2018/10566 esas, 2018/13591 karar sayılı ilamında yer alan “02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, aynı Kanun’un 253/1-c maddesi uyarınca suça sürüklenen çocuğun eylemine uyan 5237 sayılı TCK.nun 125/3-a ve 265/1. maddelerinde düzenlenen kamu görevlisine hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarının uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, katılanın yasal mirasçılarına uzlaşma teklifi yapılarak sonucuna göre suça sürüklenen çocuğun hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,” şeklindeki açıklamalar nazara alındığında, sanığın lehine olması sebebiyle kesinleşmiş hükmün tekrar ele alınarak Mahkemesince 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 254. maddesine göre dosyanın öncelikle uzlaştırma bürosuna gönderilmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 31/12/2019 gün ve 6765 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08/01/2020 gün ve KYB/2020/2556 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve hükümlüye isnat edilen 5237 sayılı TCK.nun 154/1. maddesi kapsamındaki hakkı olmayan yere tecavüz suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı ve CMK.nun 253/3. maddesi gereğince hakkı olmayan yere tecavüz suçu yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre hükümlünün hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;
Yasaya aykırı ve Adalet Bakanlığı’nın kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ihbarname içeriği bu nedenle yerinde görüldüğünden, Malatya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/05/2017 tarihli ve 2011/575 esas, 2012/451 sayılı ek kararının 5271 sayılı CMK.nın 309/4. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.02.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.