YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/17064
KARAR NO : 2023/4823
KARAR TARİHİ : 14.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/278 E., 2016/231 K.
SUÇLAR : 5464 sayılı Kanuna aykırılık ve tefecilik
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1-Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının 04.05.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında 5464 sayılı Kanuna aykırılık ve tefecilik suçlarından kamu davası açılmıştır.
2-Diyarbakır 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.03.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında 5464 sayılı Kanunun 36 ncı maddesine aykırılık suçundan 2 yıl 1 ay hapis ve 100,00 TL adli para cezası ile mahkumiyetine, tefecilik suçundan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
3. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bozma istemli Tebliğname ile Daireye gönderilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafinin temyiz sebebi; somut bir nedene dayanmamaktadır.

III. GEREKÇE
1.Sanığın yargılama konusu eylemi için, 5237 sayılı Kanun’un suç tarihinde yürürlükte bulunan 241 inci maddesinin birinci fıkrası ve 5464 sayılı Kanun’un 36 ncı maddesi uyarınca belirlenecek cezaların türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ıncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan, aynı Kanun’un 67 nci maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı sürelerinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca suç tarihi olan Eylül 2009 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Diyarbakır 6. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 31.03.2016 tarihli kararına yönelik sanık müdafinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davalarının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.06.2023 tarihinde karar verildi.