Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2020/15356 E. 2023/9047 K. 23.11.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/15356
KARAR NO : 2023/9047
KARAR TARİHİ : 23.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/773 E., 2016/508 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
KARAR : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usûl hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Kuşadası Cumhuriyet Başsavcılığının 25.11.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 109 uncu maddesin birinci fıkrası, 109 uncu maddenin üçüncü fıkrasının (e ve f) bentleri uyarınca cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Kuşadası 1.Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.04.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Cumhuriyet savcısının temyiz isteği; atılı suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olduğuna, mağdur çocuk için Mahkeme tarafından vekil görevlendirilmemesinin 5271 sayılı Kanun’un 234 üncü maddesinin ikinci fıkrasına aykırı olduğuna ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, velayet hakkı kendisinde olan sanığın, kendisini görmek için Kuşadası’na yanına gelen oğlunun tekrardan babasının yanına Denizli’ye gitmesine engel olmak için üzerine kapıyı kilitleyerek alıkoyduğu, mağdur çocuğun yaklaşık 1 saat evin içinde kilitli kaldıktan sonra çekmecede bulduğu anahtar ile kapıyı açtığı, evden çıkarak Denizli’ye geri döndüğü iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. Mağdur çocuk için Mahkeme tarafından vekil görevlendirilmemesi 5271 sayılı Kanun’un 234 üncü maddesinin ikinci fıkrasına aykırı ise de, kararın incelenmesi tarihi itibarıyla mağdurun on sekiz yaşını doldurduğu anlaşılmakla bu durum bozma nedeni yapılmamıştır.
2. Sanık savunmaları ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde atılı suçun sanık tarafından işlendiğine dair müşteki ve mağdur çocuk beyanları dışında her türlü şüpheden uzak, mahkumiyete yeterli delil elde edilemediğinden mahkemenin kabulünde isabetsizlik görülmemiştir.
3. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Kuşadası 1.Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.04.2016 tarihli kararında Cumhuriyet savcısı tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden Cumhuriyet savcısının temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.11.2023 tarihinde karar verildi.