Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2020/12655 E. 2023/5137 K. 20.06.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/12655
KARAR NO : 2023/5137
KARAR TARİHİ : 20.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/217 E., 2015/122 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Beraat

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla uygulanan usul hükümleri gereği temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin süresinde olduğu, temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Eleşkirt Cumhuriyet Başsavcılığının 12.09.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan dava açılmıştır.
2. Eleşkirt Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.09.2015 tarihli ve 2014/217 Esas, 2015/122 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan beraat kararı verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Cumhuriyet savcısının temyiz isteği, sanığın alınan ifadesinde meraya müdahale ettiği tespit edilirse müdahaleyi sonlandıracağını beyan etmesine rağmen dosyada mevcut 24.07.2013 tarihli bilirkişi

raporunda sanığın müdahalesinin olduğunun tespiti ile sanığa bildirilmesine rağmen yargılama esnasında alınan 04.09.2015 tarihli bilirkişi raporunda sanığın 74 numaralı mera parselinin 1.452,44 m2 lik kısmına müdahalesinin devam ettiğinin tespit edilmesi karşısında sanığın atılı suçtan mahkumiyeti yerine suç kastı bulunmadığından bahisle beraatine karar verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.

III. GEREKÇE
1. Sanığın yargılama konusu eylemi için, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin ikinci fıkrası delaletiyle aynı Kanun maddesinin birinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlemin 03.06.2015 tarihli sorgu tarihi olduğu ve bu tarihten, temyiz incelemesi tarihine kadar, 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Eleşkirt Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.09.2015 tarihli ve 2014/217 Esas, 2015/122 Karar sayılı kararına yönelik Cumhuriyet savcısının temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.06.2023 tarihinde karar verildi.