YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/9619
KARAR NO : 2019/6569
KARAR TARİHİ : 09.05.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
İTİRAZ EDEN : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mala zarar verme suçundan sanıklar… (3 kez), … (6 kez),… (3 kez), … (3 kez) ve …’ın (2 kez), 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1 maddesi uyarınca 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına dair Malatya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.12.2009 tarihli ve 2006/343 esas, 2009/739 sayılı kararının Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 02.05.2012 tarihli ve 2011/24921 esas, 2012/10093 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, hükümlüler müdafiinin 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilâmdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle hukukî durumunun yeniden değerlendirilmesi talebinin reddine ilişkin Malatya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.02.2017 tarihli ve 2006/343 esas, 2009/739 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine yönelik Malatya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.03.2017 tarihli ve 2017/437 değişik iş sayılı kararına karşı, sanıklara yüklenen mala zarar verme suçunun 06.12.2006 tarihinde 5560 sayılı Yasa ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/4. maddesinde yapılan değişiklik öncesi işlenmiş olduğundan uzlaşma kapsamında kaldığından ve itirazın kabulüne karar verilmesi gerektiğinden bahisle kanun yararına bozma talebinde bulunulduğu ,
Dairemizin 21.02.2019 gün ve 2018/10315 esas,2019/2449 sayılı kararı ile “hükümlüler hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükümleri Yargıtay 13.Ceza Dairesince 02.05.2012 tarihli ve 2011/24921 esas, 2012/10093 karar sayılı ilâmı ile düzeltilerek onanmak suretiyle temyiz incelemesinden geçtiği, bu nedenle suçun uzlaşma kapsamında olduğundan bahisle kanun yararına bozmaya konu edilemeyeceği ancak; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından CMK.nın 308/1.
maddesinin son cümlesi uyarınca sanık yararına olağanüstü itiraz yasa yoluna gidilmesi mümkün olduğu gerekçesiyle kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığımın talebinin REDDİNE” karar verildiği,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından; Malatya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.02.2017 tarihli ve 2006/343 esas, 2009/739 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine yönelik Malatya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.03.2017 tarihli ve 2017/437 değişik iş sayılı kararını inceleyen Dairece 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca değerlendirme yapılarak kanun yararına bozma talebinin kabulüne veya reddine dair bir karar verilmesi gerekirken,kanun yararına bozma talebi değerlendirilmeksizin, CMK’nın 308/1 maddesinin son cümlesi uyarınca sanık yararına olağanüstü itiraz yasa yoluna gidilmesi mümkün olduğundan bahisle dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere tevdiine karar verilmesi nedeniyle itiraz edilmesi üzerine, dosya daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü;
06.12.2006 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 5560 sayılı Kanunun 6. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK’nın 142. maddesine eklenen 4. fıkra gereğince “Hırsızlık suçunun işlenmesi amacıyla konut dokunulmazlığının ihlali veya mala zarar verme suçunun işlenmesi halinde, bu suçlardan dolayı soruşturma ve kovuşturma yapılabilmesi için şikâyet aranmaz.” ve 19.12.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun ‘uzlaşma’ başlıklı 253/3. maddesinin, “Soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olsa bile, etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda, uzlaştırma yoluna gidilemez.” şeklinde düzenlenmesi karşısında,
2006 yılı Mart-Temmuz aylarında hırsızlık suçuyla birlikte işlenmiş olan mala zarar verme suçunun suç tarihleri itibarıyla, şikayete tabi olduğu gibi aynı zamanda da uzlaşma kapsamında bulunduğu ,hükümlüler hakkında Türk Ceza Kanunu’nun 151/1 maddesi uyarınca Malatya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.12.2009 tarihli ve 2006/343 esas, 2009/739 sayılı kararı ile verilen mahkumiyet hükümlerinin Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 02.05.2012 tarihli ve 2011/24921 esas, 2012/10093 karar sayılı ilâmı ile uzlaşma hususuna değinilmeksizin düzeltilerek onanmak suretiyle kesinleştiği,Kanun yararına bozma yasa yoluna ise temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı başvurulabilmesi mümkün olduğundan;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından ileri sürülen itiraz nedenleri yerinde görülmediğinden, Dairemizin 21.02.2019 gün ve 2018/10315 esas, 2019/2449 karar sayılı red kararının düzeltilmesine yer olmadığına, 5271 sayılı CMK.nın 308/3. maddesi uyarınca dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.