Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2019/6405 E. 2022/10174 K. 21.06.2022 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/6405
KARAR NO : 2022/10174
KARAR TARİHİ : 21.06.2022

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık … hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümle sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesinde,
a- Tüm dosya kapsamına göre, zairecilik yapan inceleme dışı sanık … ile çiftçilik yapan mağdurun anason alım satımı hususunda anlaştıkları, olay günü sanık … ve yanında çalışan sanık … ve diğer sanıkların mağdura ait ürünleri araca yükledikleri, ürünlerin yüklendiği aracın Acıpayam istikametine doğru yola çıktığı, sanıkların ürünlerin karşılığı olan parayı bankadan çekip vereceklerini söylemesi üzerine, mağdurun kalan sanıklarla birlikte onların aracına bindiği, farklı banka isimleri sorarak Yeşilova ilçe merkezinden çıkıp Karamanlı ilçesine doğru gittikleri, mağdurun tanık …’i arayarak bu durumu iletip kendilerini takip etmelerini istediği, Karamanlı’ya yaklaştıklarında yine farklı banka isimleri sormaları üzerine mağdurun dolandırıldığından şüphelenerek araçtan inmek istediğini ilettiği, sanıkların durmadığı, mağdur cep telefonu ile polisi aramak istediğinde, sanık …’un müsade etmediği, bunun üzerine mağdurun kendini araçtan atmaya çalıştığı, bir kaç metre kadar sürüklendiği, son olarak kendisini kurtararak araçtan atladığı, sanıkların hızla olay yerinden uzaklaştıkları, arkasından mağdurun yanına gelen tanıklar ile polise şikayetçi olduğu anlaşılan olayda, sanığın üzerine atılı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu cebir, tehdit veya hile ile gerçekleştirdiği gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 109/2. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken, yazılı şekilde aynı Kanun’un 109/1. maddesi ile mahkumiyet hükmü kurulması,
b- Tekerrüre esas alınması gereken ilamda yer alan TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun, hükümden sonra yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında, anılan hükme ilişkin uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırılarak sonucuna göre tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 5271 sayılı CMUK’nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla BOZULMASINA, 21.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.