YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/26736
KARAR NO : 2022/15419
KARAR TARİHİ : 26.10.2022

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : 6136 sayılı Yasaya aykırılık, kasten yaralama, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, özel hayatın gizliliğini ihlal
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Sanık hakkında özel hayatın gizliliğini ihlal ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçların oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafinin, sanığın atılı suçları işlemediğine, delil yetersizliğine, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, atılı suçların yasal unsurlarının oluşmadığına yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2-Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılan ile arasında husumet bulunan sanık …’nın bir dükkan önünde yolda karşılaştıkları, birlikte konuşarak bir müddet boş bir araziye doğru yürüdükleri, arazinin olduğu yere geldiklerinde yanlarına tanıklar Kamuran Kir ile …’ın da geldiği, burada sanığın, silahtan sayılan muşta ile vurarak katılanı basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı, katılanın boynuna ip geçirerek sıkmaya çalıştığı, tanıklar Kamuran ile Oktay’ın olaya müdahale ederek engel olmaları üzerine katılanın da kaçarak uzaklaştığı olayda, 5237 sayılı TCK’nın 86/2. maddesi kapsamında kalan yaralamanın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun cebir unsuru içerisinde kalması nedeniyle sanığın eyleminin bütün halinde kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu ve TCK.nın 44. maddesi gereğince en ağır cezayı gerektiren kişiyi
hürriyetinden yoksun kılma suçundan aynı Kanun’un 109/2, 109/3-a maddeleri uyarınca tek bir hüküm kurulması ile yetinilmesi gerektiği gözetilmeden, eylem ikiye bölünerek sanık hakkında hem yaralama hem kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ayrı ayrı hüküm kurulması suretiyle CMK.nın 225/1. maddesine muhalefet edilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 26.10.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.