YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/20769
KARAR NO : 2020/14267
KARAR TARİHİ : 25.06.2020
İhbarname No : KYB – 2019/93481
Hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan sanıklar …, …, …, … ve …’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 154/2, 62/1 ve 52/1-2. maddeleri uyarınca ayrı ayrı 5 ay hapis ve 100,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına, sanıklar … ve … haklarındaki hapis cezalarının anılan Kanun’un 51. maddesi gereğince ertelenmesine, sanıklar …, … ve … haklarındaki hükümlerin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231. maddesi gereğince açıklanmalarının geri bırakılmasına dair Adana 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/11/2017 tarihli ve 2016/232 esas, 2017/846 sayılı kararını kapsayan dosyası ile ilgili olarak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11/03/2014 tarihli ve 2013/14-102 esas, 2014/128 sayılı kararında belirtildiği üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılması şartları oluşmadığı halde, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi durumunda, kanun yararına bozma yoluna başvurulabileceği ve bozma kararının aleyhe sonuç doğuracağı nazara alınarak yapılan incelemede,
Dosya kapsamına göre; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 154/1-2. maddesinde yer alan ”Bir hakka dayanmaksızın başkasına ait taşınmaz mal veya eklentilerini malikmiş gibi tamamen veya kısmen işgal eden veya sınırlarını değiştiren veya bozan veya hak sahibinin bunlardan kısmen de olsa yararlanmasına engel olan kimseye, suçtan zarar görenin şikâyeti üzerine altı aydan üç yıla kadar hapis ve bin güne kadar adlî para cezası verilir. (2) Köy tüzel kişiliğine ait olduğunu veya öteden beri köylünün ortak yararlanmasına terk edilmiş bulunduğunu bilerek mera, harman yeri, yol ve sulak gibi taşınmaz malları kısmen veya tamamen zapt eden, bunlar üzerinde tasarrufta bulunan veya sürüp eken kimse hakkında birinci fıkrada yazılı cezalar uygulanır.” şeklindeki düzenleme ile 6360 sayılı On Dört İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Yedi İlçe Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 1/1-2-3. maddesinde yer alan ”(1…, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …ve … illerinde, sınırları il mülki sınırları olmak üzere aynı adla büyükşehir belediyesi kurulmuş ve bu illerin il belediyeleri büyükşehir belediyesine dönüştürülmüştür. (2)…, …,…, …, …, …, …, …, …, …, …, …, … ve … büyükşehir belediyelerinin sınırları il mülki sınırlarıdır. (3) Birinci ve ikinci fıkrada sayılan illere bağlı ilçelerin mülki sınırları içerisinde yer alan köy ve belde belediyelerinin tüzel kişiliği kaldırılmış, köyler mahalle olarak, belediyeler ise belde ismiyle tek mahalle olarak bağlı bulundukları ilçenin belediyesine katılmıştır.” şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, somut olayda suça konu taşınmazın bulunduğu yerin … Büyükşehir Belediyesi sınırları içesinde yer alan mera olduğu ve sanıkların eylemlerinin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 154/1-2. maddesi kapsamında değerlendirilemeyeceği gözetilmeden atılı suçtan beraatleri yerine mahkûmiyetlerine dair yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 23.09.2019 gün ve 6382 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02.10.2019 gün ve KYB/2019/93481 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Gereği görüşülüp düşünüldü:
6360 sayılı Kanun, köy merasına tecavüz suçunun düzenlendiği TCK’nın 154/2. maddesi ile bütünleyici bir ilişki içinde bulunmadığı gibi maddede herhangi bir değişikliğe ya da maddenin yürürlükten kaldırılmasına dair bir hüküm de içermemekte, idari yapılanmayı yeniden düzenlemek amacıyla köy statüsüne sahip yerleşim yerlerini mahalle olarak bağlı bulundukları ilçe belediyesine bağlamaktadır. Bu itibarla 6360 sayılı Kanun, … ili, … İlçesi, …Köyü sınırları içinde kalan suça konu köy merasını belediye sınırlarına dahil ederek statüsünü değiştirmekte ancak köy merasına tecavüz fiilini suç olmaktan çıkarmamakta ya da suçun unsurlarında, cezasında veya kanuni neticelerinde bir değişiklik yapmadığı atılı suçun unsurlarının oluştuğu anlaşılmakla; mahkemece mahkumiyet kararı verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden,
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca düzenlenen ihbarname içeriği açıklanan nedenle yerinde görülmediğinden, kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, evrakın Adalet Bakanlığı’na gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 25.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.