YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/7295
KARAR NO : 2018/13940
KARAR TARİHİ : 05.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkumiyet
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığa yokluğunda verilen gerekçeli kararın usulüne uygun olarak tebliğ edilmediği, temyizinin öğrenme üzerine süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
1) 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesinde de belirtildiği üzere, sanığın yokluğunda verilen kararın, bilinen en son adresine yapılması, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya bu adrese tebligat yapılamaması halinde ise adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edileceği ve tebligatın buraya yapılması gerekmekte olup, incelemeye konu olayda, sanığın bilinen adresinden farklı olduğu anlaşılan adres kayıt sistemindeki adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi uyarınca yapılan tebligatın usulsüz olduğu anlaşılmakla; sanığın, ceza infaz kurumundan denetimli serbestlik tedbirini ihlali nedeniyle Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna gönderilmesine ilişkin … İnfaz Hakimliğinin 13.05.2013 tarih ve 2013/1360 esas, 2013/1339 karar sayılı kararının sanığın bilinen adresine usulüne uygun tebliğ edilmemesi karşısında, TCK’nin 292/1. maddesinde düzenlenen suçun yasal unsurlarının oluşmayacağı gözetilmeden beraati yerine yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabul ve uygulamaya göre;
2) Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin “25.05.2013” yerine “2013” olarak yazılması,
3) Temel ceza belirlenirken uygulama maddesinin “5275 sayılı Kanunun 105/A…8. maddesi delaletiyle TCK’nin 292/1. maddesi” olduğunun belirtilmemesi suretiyle CMK’nin 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4) Yargılama giderinin, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutarlardan az olduğu anlaşıldığından, CMK’nin 324/4. maddesi uyarınca bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/l. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.