YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/6228
KARAR NO : 2020/13011
KARAR TARİHİ : 10.06.2020

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakkı olmayan yere tecavüz, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık … hakkında verilen hükmün temyiz incelemesinde;
Sanık …’in 1973 yılında bir kısmını resmi işlemle tapudan bir kısmının haricen satın aldığı suça konu taşınmazı 2009 yılına kadar kullandığı, kullanıma paydaşların itiraz etmediği, sanığın 2009 yılında taşınmazı haricen …’ya sattığı, sanık …’ında şikayet tarihine kadar herhangi bir itiraz görmeden kullanmaya devam ettiği, katılanın 2013 yılında taşınmazda bulunan hissesinin kullanımına rıza göstermediği, şikayet ettiği sanık …’in taşınmazın tapuda kendi adına olan hissesini sanık …’a tapudan devrettiği bu durumda şikayet tarihine kadar her iki sanığın taşınmazın mülkiyetinin kendilerine ait olduğu düşüncesi ile hareket ettikleri şikayet tarihine kadar kullanımın hukuki ihtilaf oluşturduğu,sanık …’nın katılanın 2013 tarihindeki şikayeti üzerine katılanın mülkiyet hakkını ihlal edecek şekilde taşınmazın tamamını kullanarak katılanın payına düşen kısmı da işgal ve kullanmaya devam ettiği bu durumda sanık …’in şikayet tarihinden sonra taşınmazı kullanmadığı katılanla arasındaki uyuşmazlığın hukuki ihtilaf niteliğinde olduğu anlaşılmakla sanık hakkında beraat kararı verilmesi yerine yazılı şekilde mahkumiyet hüküm kurulması;
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA,
2- Sanık … hakkında verilen hükümlerin temyiz incelemesinde;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi ve
maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen 5237 sayılı TCK.nın 154/1. maddesi kapsamındaki hakkı olmayan yere tecavüz suçu ile birlikte işlenen TCK.nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı ve CMK.nın 253/3. maddesi gereğince hakkı olmayan yere tecavüz ve tehdit suçları yönünden suç tarihi itibariyle yapılan uzlaşma teklifinin hukuki değeri olmadığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/l. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,10.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.