YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/4674
KARAR NO : 2018/13586
KARAR TARİHİ : 29.11.2018

6136 sayılı Ateşli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun’a muhalefet suçundan sanık …’ın mahkumiyetine, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı Kanun’un 231/8. maddesi uyarınca 3 yıl denetim süresine tabi tutulmasına dair Gaziantep (kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 16.10.2009 tarihli ve 2009/69 esas, 2009/983 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Gaziantep (kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 16.10.2009 tarihli kararı ile, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi nedeniyle artık 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin geçerli olduğu ve aynı maddenin 8. fıkrasına göre sanığın 5 yıllık denetim süresine tabi bulunduğu gözetilmeksizin, sanığın 19.12.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun’un 40. maddesi ile değiştirilen 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun 23. maddesi gereğince haklarında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen çocuklar açısından belirlenen 3 yıllık denetimli serbestlik tedbiri süresine tâbi tutulmasına karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 06.03.2018 gün ve 1506 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.03.2018 gün ve KYB/2018-21185 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Gereği görüşülüp düşünüldü:
6136 sayılı Yasanın 15/4. maddesinde tanımlanan suçun tehlike suçu olması ve “taşınması ve bulundurulması yasak olmayan bıçak ve diğer aletlerin bir suçta kullanılmaksızın sırf saldırı amacıyla taşınması halinde oluşacağının” belirtilmesi karşısında,6136 sayılı Yasanın 4. maddesi kapsamında yasak niteliği haiz bıçaklardan olmayan suça konu bıçağın kasten yaralama suçunda kullanıldığı ve hükümlünün yaralama suçundan da mahkum olduğu anlaşıldığından ‘sırf saldırıda kullanmak amacıyla taşıma’ suçunun unsurunun oluşmadığı, bu nedenle ayrıca 6136 sayılı Yasanın 15/4. maddesi uyarınca cezalandırılamayacağı cihetle, öncelikle bu hususa yönelik olarak kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, sonucuna göre diğer kanun yararına bozma isteminin incelenmesine, 29.11.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.