YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/10122
KARAR NO : 2018/12969
KARAR TARİHİ : 20.11.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6136 sayılı Yasaya aykırılık, kasten yaralama
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Kendisine karşı işlenen suçlar bakımından doğrudan zarar gören müşteki … vekilinin 24.12.2014 tarihli celsede katılma talebinde bulunduğu ve bu hususta bir karar verilmediği anlaşılmakla …’ın CMK.nun 237/2. maddesi uyarınca katılan olarak kabulüne karar verilerek ve katılan sanıklar …, …, …’ın dilekçelerinde sadece haklarındaki mahkumiyet hükümlerini temyiz ettikleri belirlenerek yapılan incelemede;
I- Sanıklar … ve … haklarında yaralama suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, katılan sanıklar haklarında doğrudan tayin olunan adli para cezalarının miktarlarına göre hükümlerin kesin nitelikte olduğu anlaşılmakla; yerel mahkeme tarafından CMUK.nun 315. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden,katılan sanıkların temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan temyiz istemlerinin reddine ilişkin 24.02.2015 tarihli ek kararların ONANMASINA,
II- Katılan … vekilinin sanıklar …, … ile katılan sanıklar …, … ve … haklarındaki kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlere karşı yaptığı temyiz talebinin incelenmesinde;
Karar tarihinde yürürlükte olan 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle 5320 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, hükmolunan adli para cezalarının miktarına göre hükümler kesin nitelikte olup temyizleri olanaklı olmadığından katılan
… vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
III- Sanık … hakkında 6136 sayılı yasaya muhalefet ve katılan sanıklar … ile …’a yönelik yaralama suçlarından kurulan hükümler ile müşteki sanık …’ın katılan sanık …’a yönelik yaralama suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde ise;
a- Tarafların aşamalardaki beyanları ve alınan doktor raporlarına göre tarafların karşılıklı birbirlerini yaralamaları şeklinde gerçekleşen olayda, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiğinin tespitine çalışılması, bunun mümkün olmaması halinde Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 22.10.2002 tarihli E. 2002/4-238 – K. 2002/367 sayılı kararında belirtildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanıklar … ve … lehine 5237 sayılı TCK.nun 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerekip gerekmediğinin karar yerinde tartışılmaması,
b- Adli sicil kaydında yer alan suçun işlendiği tarihte, sanık …’ın “suça sürüklenen çocuk” olması karşısında, hakkında TCK.nun 58/5. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
c- 5237 sayılı TCK.nun 58. maddesi uyarınca müşteki sanık … hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilirken, hangi sabıkanın tekerrüre esas alındığının belirtilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık … ve … müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 20.11.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.