YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/7942
KARAR NO : 2019/7330
KARAR TARİHİ : 21.05.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hırsızlık suçunun uzlaşmaya tabi olmayan başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçu ile birlikte işlendiği, bu itibarla CMK’nın 253/3-son cümlesi gereğince uzlaşmaya tabi olmayacağı anlaşılmakla, tebliğnamedeki uzlaşmaya ilişkin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
1- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma soncunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanık hakkında başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde ise;
UYAP’tan yapılan sorgulamada, sanığın aynı mağdura yönelik 15.03.2013 tarihli eylem nedeniyle başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan Adana 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/424 esas 2015/1037 karar sayılı dosyasında 1 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırıldığı, hükmün Yargıtay incelemesinde olduğu, somut olayda ise suç tarihinin 20.03.2013 olduğunun anlaşılması karşısında; dosyanın Adana 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/424 esas sayılı dosyası ile birleştirildikten sonra eylemler arasında hukuki veya fiili kesinti olup olmadığı, TCK 43. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususları değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile hüküm kurulması,
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 20.03.2013 yerine “2013” olarak gösterilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.