YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/21649
KARAR NO : 2018/13605
KARAR TARİHİ : 29.11.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İnfaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyis isteminin reddi
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Sanık …’ün infaz kurumuna yasak eşya sokmak suçundan hakkında Gediz Asliye Ceza Mahkemesince yokluğunda verilip 01.02.2016 tarihinde tebliğ edilen hükmü 19.02.2016 tarihinde temyiz etmesi nedeni ile 02.03.2016 tarihinde temyiz isteminin reddine karar verildiği kanun yolunda yanılgıya düşülerek temyizin reddi kararına karşı 07.03.2016 vaki itiraz üzerine Ağır Ceza Mahkemesince verilen 10.03.2016 tarihli kararda temyiz mahiyetinde olup itiraz merciince verilen karar hukuki değerden yoksun bulunmakla 02.03.2016 tarihli ek karar yönelik yapılan incelemede;
Sanığın 01.02.2016 tarihinde usülüne uygun olarak tebliğ edilen hükmü CMUK.nun 310. maddesinde belirlenen bir haftalık süre geçtikten sonra 19.02.2016 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, yerel mahkeme tarafından aynı Kanunun 315. maddesi uyarınca temyiz isteğinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın temyiz itirazının reddiyle usül ve yasaya uygun bulunan temyizin reddine ilişkin ek kararın oybirliği ile ONANMASINA,
2- Müşteki sanık … hakkında infaz kurumuna yasak eşya sokmak, yaralama, hakaret suçlarından ve sanıklar …, …, …, … haklarında infaz kurumuna yasak eşya sokmak suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanıkların suçun sübut bulmadığına yönelik temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle hükümlerin oybirliği ile ONANMASINA,
3- Sanılar … ve … haklarında infaz kurumuna yasak eşya sokmak suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesine gelince;
TCK’nun 297. maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen infaz kurumuna yasak eşya sokma suçunun oluşabilmesi için maddede sayılan silah, uyuşturucu veya uyarıcı madde veya elektronik haberleşme araçlarının infaz kurumuna sokulması veya bulundurulması gerektiği, yasal düzenlemelerin sarahatine göre her ne kadar 765 sayılı TCK’da “kullanmak” bu suçun maddi unsuru kapsamında seçimlik hareketlerden biri olarak sayılmış iken, 5237 sayılı TCK’da yasak eşya sokmak, bulundurmak suç sayılmış, ancak “kullanmak”tan bahsedilmemiş ise de,
5237 sayılı TCK’nun 297/1. maddesinde düzenlenen suç ile korunan hukuki değer; hapis cezası ve güvenlik tedbirlerinin, ilgili kanun tarafından belirlenen ilke ve amaçlar doğrultusunda infazının temini bakımından adli merciilerin otorite ve itibarının sağlanmasıdır.
Suçun maddi unsuru infaz kurumuna silah, uyuşturucu veya uyarıcı madde veya elektronik haberleşme aleti sokmak veya bulundurmaktır.
Bulundurmaktan amaç kullanmak ve/veya kullandırmaktır. Bulundurmak her zaman kullanmayı gerektirmese de, kullanmanın, belli oranda süre ve sıklığa ulaştığında bulundurmayı da kapsadığının kabulü gerektiği,
Somut olayda sanıklar Gediz K1 Tipi Kapalı Cezaevinde bulundukları sırada sanık … tarafından cezaevine sokulduğu anlaşılan cep telefonu ile sanık …’in sadece 27.07.2007 tarihinde 10.38 ila 10.41 saatleri arasında üç kez, sanık …’ın ise gerek incelenen HTS kayıtları gerekse aksi ispatlanmayan savunmasında babası … ile bir kez görüşme yaptığının anlaşılması karşısında sanıkların telefonu kullandığı süre ve miktar itibari ile eylemlerinin haberleşme aracının tutuklu veya hükümlü tarafından cezaevinde bulundurulması olarak değerlendirilemeyeceği, belirtilen görüşmeler dışında telefonun sanıklar tarafından ceza infaz kurumunda bulundurulmaya devam edildiği yönünde delilde bulunmadığı anlaşıldığından unsurları yönünden oluşmayan suçtan sanıkların beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyettlerine karar verilmesi,
Uygulamaya göre de;
Sanık … hakkında TCK’nun 58. maddesinin tatbikinde, önceki mahkumiyetlerin birden fazla olması halinde en ağır cezayı içeren mahkumiyetin tekerrüre esas alınması gerekirken yazılı şekilde 4 ayrı mahkumiyetin de tekerrüre esas alındığının belirtilmesi,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 29.11.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.