YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/19925
KARAR NO : 2019/9996
KARAR TARİHİ : 11.07.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Dosya kapsamına göre, haklı bir nedene dayanarak katılana ait hayvanı öldüren sanığın eyleminin hukuka uygunluk nedenine dayanması karşısında, CMK.nın 223/2. maddesi uyarınca sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerekirken, ceza verilmesine yer olmadığına kararı verilmesi,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendindeki “… sanığın atılı suçu zorunluluk halinde işlemiş olduğu anlaşıldığından 5237 sayılı TCK.nın 25/2 ve 5271 sayılı CMK.nın 223/3-a maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına” ibaresinin çıkarılarak yerine, “… sanığın eyleminin hukuka uygunluk nedenine dayanması nedeniyle CMK.nın 223/2.d maddesi gereğince sanığın beraatine” ibaresi yazılmak suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.07.2019 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

(K.D.)

KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık … hakkında açılan kamu davasının, yerel mahkemece yapılan yargılaması sonunda kurulan ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin kararın düzeltilerek onanmasına dair sayın çoğunluğun görüşüne aşağıdaki nedenlerle katılma olanağı olmamıştır.
1- … Cumhuriyet Başsavcılığının 30.04.2014 tarihli iddianamesiyle, şikayetçiye ait ……lerin sanığa ait tarlaya girerek sanığa saldırmaları üzerine, sanığın şikayetçiye ait bir adet … öldürdüğü iddiasıyla TCK.nın 151/2, 25 maddeleri gereğince cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
Yapılan yargılamada hiç bir delil araştırması yapılmadan sanığın savunmasına üstünlük tanınarak sanığın zorunluluk halinde işlemiş olması nedeniyle sanık hakkında TCK.nın 25/2 ve CMK.nın 223/3-a maddeleri uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hüküm sanığın hiçbir somut veri ve delille desteklenmeyen ve dosyada mevcut delillere uygun düşmeyen savunması esas alınarak kurulmuştur.
Sanık savunmasında, şikayetçiye ait köpeklerin tarlasına girdiklerini ve kendisine saldırdıklarını bu sebeple kendini korumak için ateş ettiğini savunmuştur.
Ancak sanığın bu yöndeki savunmaları dosyada mevcut delillerle örtüşmediği gibi hiçbir delille de desteklenmiş değildir.
Dosyada mevcut 15.04.2014 günlü tutanağa göre olayın saat 09.30 sıralarında meydana geldiği ve olayı gören görgü tanığının bulunmadığı anlaşılmaktadır.
24.04.2014 günlü tutanağa göre sanık tarafından ateş edilerek öldürülen … … … cinsinden olup değerinin 100-200 TL civarında olduğu bilgisi bulunmaktadır.
Olayın hemen akabinde aynı gün düzenlenen 15.04.2014 tarihli ‘’Olay Yeri Tespit Tutanağı’’ ve eki krokiye göre;
a- Şikayetçiye ait ağılın 30 metre kuzeybatısında sanığa ait ekin tarlasının bulunduğu ve ekinlerinde hiçbir zarar bulunmadığı,
b- Sanığa ait tarlanın 50 metre uzağında köpeğe ait kan izlerinin bulunduğu yönünde tespitlere yer verilmiştir.
Kollukça düzenlenen tutanaklar incelendiğinde, sanığa ait ekin tarlasında hiçbir zararın bulunmadığı, … sanığın ekin tarlasının 50 metre uzağında iken vurulduğu ve sanığa saldırıya ilişkin de hiçbir tespitin olmadığı açıkça anlaşılmaktadır.
Bu durumda sanığın savunmasına itibar etme olanağı yoktur.
Diğer yandan TCK.nın 25/2. maddesinde düzenlenen zorunluluk halinin varlığının kabulü için;
1- Ağır ve muhakkak bir tehlike olmalı
2- Tehlike bir hakka yönelik olmalı
3- Tehlikeye bilerek neden olunmamalı
4- Tehlikeden başka türlü kurtulmanın imkanı olmamalı
5- Tehlikenin ağırlığı ile konu ve kullanılan vasıta arasında orantı bulunmalıdır.
Somut olayda, şikayetçiye ait … sanığa saldırdığına ve sanığın ağır ve muhakkak bir tehlike altında olduğuna ve bu tehlikeden başka türlü kurtulma imkanı olmadığına dair hiçbir delil bulunmamaktadır.
Hiçbir yan delille de desteklenmeyen savunmaların kabulü halinde hayvan ölümlerinin önünün açılması ve bu suçların cezası kalmasına yol açacağı gözden uzak tutulmamalıdır.
Bu sebeplerle sanığın üzerine atılı suçun sübuta erdiği göz önüne alınarak mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğinden hükmün bu nedenle bozulmasına karar verilmelidir.
2- Kabule göre de, yerel mahkemece TCK.nın 25/2. maddesindeki koşulları oluştuğundan ZORUNLULUK hali nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2013 tarih ve 2012/8-1551 (E), 2013/64 (K) sayılı kararında da vurgulandığı üzere TCK.nın 25/2. maddesindeki zorunluluk hali bir hukuka uygunluk nedeni değil kusurluluğu ortadan kaldıran bir neden olarak sayılmış ve CMK.nın 223/3-b maddesinde de zorunluluk halinin varlığı durumunda ceza verilmesine yer olmadığına karar verileceğinin hüküm altına alınmış olması karşısında sanık hakkında, hukuka uygunluk nedeninin varlığı kabul edilerek beraat kararı verilmesi gerektiği yönündeki görüşe de katılma imkanı olmamıştır.
Yukarıda açıklanan gerekçelerle, yerel mahkeme kararının düzeltilerek onanması yönündeki sayın çoğunluğun görüşüne iştirak edilmemiştir.11.07.2019
Muhalif Üye
…