YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/11086
KARAR NO : 2015/23806
KARAR TARİHİ : 03.11.2015
Tebliğname No : 8 – 2014/233696
Genel güvenliği kasten tehlikeye sokacak şekilde silahla ateş etme suçundan sanık H.. O.. hakkında 29.07.2009 tarihli verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar kaldırılarak hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı TCK.nun 170/1-c madde ve fıkrası uyarınca hükümlülüğüne dair; MUCUR Asliye Ceza Mahkemesinin 12.02.2014 gün ve 2013/95 esas, 2014/7 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay’ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelendi:
İddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; şikayetçi ile aralarında husumet bulunan ve olay günü evlerine gelindiğini öğrenen sanığın, şikayetçinin evine yakın yerde av tüfeği ile ateş etmesi biçimindeki eyleminin, silahlı tehdit suçunu oluşturup oluşturmayacağının tartışılmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış
Bozmaya üzerine yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen kanıtlara, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre sanığın, suçun oluşmadığına yönelik yerinde görülmeyen sair itirazların reddine, ancak;
TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine “TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra
gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” denilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 03.11.2015 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
Sanık H.. O.. hakkında, genel güvenliği tehlikeye sokacak şekilde kasten silahla ateş etmek suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 170/1-c maddesinden cezalandırılması için dava açılmıştır.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 170/1-c, 62, 53/1-3. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna karar verilmiştir.
Mahkemenin genel güvenliği tehlikeye sokacak şekilde kasten silahla ateş etmek suçundan verilen mahkumiyete ilişkin kararı, süresi içerisinde sanık tarafından temyiz edilmiştir.
Sanık hakkında genel güvenliği tehlikeye sokacak şekilde kasten silahla ateş etmek suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün vasıf yönünden bozulması gerekirken düzeltilerek onanmasına karar verilmesi yerinde değildir. Şöyle ki;
Sanık H.. O..’ün mağdur M.. V.. ile aralarında husumet bulunduğu, olay günü de mağdurun evine geldiğini öğrenmesi üzerine mağdura ait evinin olduğu yere gelip yakın mesafeden av tüfeği ile korkutmak için ateş etme şeklinde gerçekleşen eyleminin silahla tehdit suçunu oluşturduğu ve suçun vasfında kazanılmış hak olmayacağı gözetilmeden, yerel mahkemece suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek genel güvenliği tehlikeye sokacak şekilde kasten silahla ateş etmek suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün, CMUK.nun 326/son maddesi uyarınca sanığın ceza yönünden kazanılmış hakkı saklı tutularak, vasıf yönünden bozulması yerine, yerel mahkemenin mahkumiyete ilişkin kararının düzeltilerek onanması yönündeki sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum. 03.11.2015