Yargıtay Kararı 7. Hukuk Dairesi 2021/6924 E. 2022/7321 K. 30.11.2022 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/6924
KARAR NO : 2022/7321
KARAR TARİHİ : 30.11.2022

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 18/05/2018 tarihinde verilen dilekçeyle ecrimisil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 20/12/2019 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı vekili tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin kabulü ile hükmün kaldırılmasına, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
KARAR
Dava, ecrimisil istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece, “davanın kabulüne, 90.000,00 TL ecrimisil bedelinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine” karar verilmiştir.
Davalı vekili tarafından istinaf talebinde bulunulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince “istinaf başvurusunun kabulü ile hükmün kaldırılmasına, davanın kısmen kabulü ile 44.800,00 TL ecrimisil bedelinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine” karar verilmiştir.
Bu karar, davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 90.000,00 TL olarak gösterilmiş, Bölge Adliye Mahkemesi davanın kısmen kabulüne karar vererek 44.800,00 TL üzerinden davacının ecrimisil istemini kabul etmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan (2021 yılı için 78.630,00TL) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı gibi davacı tarafından temyize konu edilen ve kabul edilmeyen 45.200,00TL’lik kısım da temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Bu nedenle hem davacı hem davalı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, temyiz istemlerinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK’nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davalı ve davacı vekilinin TEMYİZ TALEPLERİNİN REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, peşin alınan harcın yatıranlara iadesine, 30/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.