YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/4239
KARAR NO : 2022/2451
KARAR TARİHİ : 30.03.2022
7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVALILAR : … vd.
Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 13/08/2014 gününde verilen dilekçe ile mülkiyet hakkına dayalı elatmanın önlenmesi ve tazminat istenmesi üzerine Yargıtay 8. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine dair verilen 05/02/2020 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı … vekili ve davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
I.DAVA
Davacı vekili, davacının davalılar ile müşterek malik olduğu dava konusu taşınmazlarla ilgili olarak 1998 yılında rızai taksim yapıldığını, rızai taksim ile müvekkilinin yıllardır ekip biçtiği, mülkiyetinde ve zilyetliğindeki payına davalıların tecavüzde bulunduğunu, taşınmazlardan elde edilen ürünleri biçerek, satarak ve mülk edinerek müvekkilini zarara uğrattıklarını, şimdilik 20.000,00TL maddi zararın 28 Mayıs 2014 tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile müdahalenin men’ine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalılar … ve … vekili, davacının talebinin bilinmeyen bir yere ilişkin olması nedeniyle yok hükmünde olduğunu, dava konusu arpaların davalı … tarafından ekildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı … vekili ve bir kısım davalılar, dava konusu arpaların … tarafından ekilip biçildiğini, davacı ile davalı arasında kalıcı bir ifraz yapılmadığını, 1998 yılında bir kısım hissedarın katılımı ile yapılan ifrazın sonradan bozulduğunu, 2000 yılından itibaren her yıl veya birkaç yılda bir herkesin ekeceği yerin belirlendiğini, davalı …’in 2013 yılından bu yana kendisine düşen yerleri ekip biçtiğini belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
Mahkemece, müdahalenin men’i isteminin kabulüne; maddi tazminat isteminin derdestlik nedeniyle usulden reddine karar verilmesi üzerine Yargıtay 8. Hukuk Dairesinin 16.10.2018 tarihli 2018/2258 Esas ve 2018/17411 Karar sayılı ilamı ile müdahalenin men’i istemli dava yönünden eksik harcın tamamlanması gerektiğinden bahisle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda davalılardan herhangi biri tarafından gerçekleştirilen ve devam eden fiili bir el atma olmadığından müdahalenin men’i talebinin reddine; derdestlik nedeniyle hükme esas alınan dava ile eldeki davanın konusu olan eylemlerin farklı tarihlere ilişkin olması nedeniyle derdestlik söz konusu olmadığından maddi tazminat talebinin davalı … yönünden kabulüne, diğer davalılar yönünden reddine karar verilmiştir.
IV.TEMYİZ
1.Temyiz Yoluna Başvuranlar
Davalı … vekili ve davacı vekili, temyiz kanun yoluna başvurmuşlardır.
2. Temyiz Sebepleri
Davalı … vekili, mahkemece tazminat talebinin kabulüne karar verilmesinin hatalı olduğunu, gerekçeli karar tebliğ edildiğinde detaylı temyiz sebeplerini sunacaklarını belirtmiştir.
Davacı vekili, davalı tarafından devam eden bir elatmanın söz konusu olduğunu, davalı …’nın çalışanları ve çocukları vasıtasıyla dava konusu haksız fiili gerçekleştirdiğinin mahkeme kararı ile sabit olması nedeniyle bu davalılar yönünden de maddi tazminat talebinin kabulü gerektiğini, davalılar lehine hükmedilen vekalet ücretinin fazla hesaplandığını, … dışındaki davalılar yönünden maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğini, harcın da davacıdan alınmasının doğru olmadığını ileri sürmüştür.
3. Gerekçe
3.1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Dava, mülkiyet hakkına dayalı el atmanın önlenmesi ve tazminat istemine ilişkindir.
3.2. Hukuki Sebep
Tarafların, davanın görülmesi ve sonuçlandırılması için ödedikleri paraların tümüne yargılama giderleri denir. Başvurma ve karar harcı, keşif giderleri, tanık ve bilirkişiye ödenen ücret ve giderler, yargılama sırasında yapılan diğer tüm giderler, vekille takip edilen davalarda kanun gereğince takdir olunacak vekalet ücreti yargılama giderleri kapsamındadır (HMK m 323).
Harçlardan kimin sorumlu olacağı, usulü bir konu olduğundan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununda ayrıntısıyla düzenlenmiştir. Aynı kanunun 323. maddesi; harçları, yargılama giderlerinden sayarken 326/1. maddesi de açıkça “Kanunda yazılı haller dışında, yargılama giderlerinin, aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilir.” demek suretiyle yargılama giderleri ve bunlardan olan yargı harçlarından hangi tarafın sorumlu olacağını tereddüte yer vermeyecek şekilde düzenlemiştir.
3.3 Değerlendirme
3.3.1 Davalı … vekilinin temyiz itirazları yönünden yapılan değerlendirmede;
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre davalı … vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddi gerekmiştir.
3.3.2 Davacı vekilinin temyiz itirazları yönünden yapılan değerlendirmede;
Mahkemece, 60.340,67TL maddi tazminat isteminin davalı …’den tahsiline karar verilmiş; 60.340,67TL üzerinden hesaplanan 4.121,89TL nisbi karar ve ilam harcı davacıdan peşin olarak tahsil edilmiştir. Aynı zamanda bir yargılama gideri olan bu harcın davada haksız çıkan davalı …’den tahsil edilerek davacıya verilmesi gerekirken yazılı şekilde davada haklı çıkan davacı üzerinde bırakılması doğru görülmemiştir.
Ne var ki belirtilen husus, kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438/7. maddesi gereğince hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
V. SONUÇ: Yukarıda (3.3.1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı … vekilinin temyiz itirazlarının reddine, (3.3.2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm sonucunun 5.bendinde yer alan “1.206,00TL” ibaresinin hükümden çıkarılmasına, yerine “5.327,89TL” ibaresinin eklenmesine, hükmün DEĞİŞTİRİLMİŞ ve DÜZELTİLMİŞ bu şekliyle ONANMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 30.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.