Yargıtay Kararı 7. Hukuk Dairesi 2015/8655 E. 2015/4253 K. 12.03.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/8655
KARAR NO : 2015/4253
KARAR TARİHİ : 12.03.2015

İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı vekili, davalı nezdinde teknik satın alma şefi olarak 20.01.1993-24.07.2009 tarihleri arasında çalıştığını, davalı şirketin iş yaptırdığı yan sanayi diye tabir edilen işletmelerin ilişkilerini, iş alımlarını koordine ve organize etmek ile görevlendirildiğini, bu işlerin yapılmasında fiyat teklifleri alıp yönetime sunmak, yönetime bilgi vermek, onayını almak ve anlaşma sağlandığında işlerin anlaşmaya uygun olarak eksiksiz ve süresinde yerine getirilmesini ve davalı şirkete teslim edilmesini sağlamak için lazım gelen her türlü işi yaptığını, iş yaptırılan kuruluşların dağınık yerlerde ve sayısı oldukça fazla küçük işletmeler olduklarını, bu nedenle işlerin koordinasyonunun küçük bir ekip tarafından yerine getirilmesinin çok zor bir iş olduğunu, sabah 06.00-07.00 civarında çalışmaya başladığını, akşam 20.00-21.00’e kadar çalıştığını, bu çalışmalarının haftanın 6 günü bu şekilde devam ettiğini, ayrıca hafta tatili günlerinde dahi en az 4-5 saat çalıştığını, son dönemdeki aylık brüt ücretinin 4.329,00 TL olduğunu öne sürerek fazla çalışma ücreti alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; işyerinin idari bölümünde çalışan personel ile ilgili fazla çalışma uygulaması bulunmadığını, fazla çalışma yapılması halinde ücretlerin eksiksiz olarak ödendiğini, beyaz yakalı tabir edilen idari personelin haftanın 5 gününde 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, 1 saatlik yemek molası düşüldüğünde yasal iş sürelerinin üzerinde fazla çalışma yapılmadığını, cumartesi ve pazar günleri de çalışılmadığını, davacının işyerindeki statüsü gereği istisnai hallerde kendi yönetiminde olan bölümün ihtiyacına ya da kendi gerekliliklerine göre kendi çalışma saatlerini ayarlamak, esnetmek, arttırmak veya azaltmak sureti ile değiştirmek haklarına da sahip bulunduğunu, ücret bordrolarında fazla çalışma sütunu bulunduğunu ve bordroların ihtirazı kayıtsız imzalı olması karşısında davacı iddialarının eşdeğer güçte yazılı delillerle kanıtlanması zorunluluğu bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının üst düzey yönetici konumunda bulunmadığı, ücret bordrolarında fazla çalışma ücret tahakkuku olmadığı, 01.01.2008 tarihinden sonraki çalışma dönemine ilişkin haftalık puantaj kayıtları sunulmuş olduğu ve bu kayıtlara itibar edilmesi gerektiği, 1.8.2008 öncesi dönemde ise kayıt bulunmadığından tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda; davacı işçinin fazla çalışma ücreti isteklerinin kabulüne karar verilmiştir.
Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Mahkemece, 01.08.2008 tarihinden davacının çalışmasının son bulduğu 24.07.2009 tarihine kadar olan dönem için puantaj kayıtlarını esas alarak hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulmuş olduğu, bir başka deyişle fazla çalışma, işveren kayıtlarına dayalı olarak hesaplandığı halde, bu dönem için de hakkaniyet indirimi yapılmış olması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 12.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.