YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/6464
KARAR NO : 2016/5795
KARAR TARİHİ : 09.03.2016
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak
YARGITAY İLAMI
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Davacı temyizi yönünden; Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davacı vekilinin sunduğu dilekçede mahkeme kararının hangi nedenlerle bozulması gerektiğine dair neden bildirilmemiş olması, dairemizce gerekçeli olarak temyiz edilen dosyalarda da incelemenin belirtilen nedenlere bağlı kalınarak yapılması ile yine mahkeme kararında Dairemizce kamu düzenini ilgilendiren ve re’sen bozma nedeni yapılmasını gerektirecek bir hata bulunmadığının anlaşılmasına göre davacının tüm temyiz itirazlarının reddine, 2-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine.
3-Davacı, davalılarla arasında belirsiz süreli iş sözleşmesi imzalandığını, davalı işyerinde çalışırken iş akdinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğinden bahisle ücret alacağı ile sözleşmeden kaynaklı cezai şartın hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı, davacının müvekkilleri yanında çalışmadığını, başka işveren yanında çalıştığı halde yanlış işverenlere dava açtığını, yapılan sözleşmenin geçersiz olduğunu, iş ilişkisinin başlamadığını, sözleşmenin taraf iradelerine dayanmadığını, cezai şartın fahiş ve tek taraflı olması nedeniyle geçerli olamayacağını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının davalı işverenden ücret ve cezai şart alacaklarının bulunduğu ve hükme esas alınan bilirkişi raporundaki hesaplamaların doğru ve yerinde olduğu gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunun 182/son maddesinde fahiş cezai şartın hakim tarafından tenkis edilmesi gerektiği hükme bağlanmıştır. İş Hukuku uygulamasında cezai şart düzenlemeleri bakımından konunun önemi bir kat daha artmaktadır. Şart ve ceza arasındaki ilişki gözetilerek işçinin ya da işverenin iktisadi açıdan mahvına neden olmayacak çözümlere gidilmelidir.
Somut olayda cezai şart alacağından 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 182/son maddesi gereğince indirim yapılması gerekirken aynen hüküm altına alınmış olması bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, 09/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.