YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4786
KARAR NO : 2015/20295
KARAR TARİHİ : 22.10.2015
Mahkemesi : İzmir 10. İş Mahkemesi
Tarihi : 24/01/2014
Numarası : 2013/189-2014/15
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay’ca incelenmesi davalı Şirket vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere, bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davacının haklı nedenle iş akdini feshettiğini ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Üniversite vekili, davalıya husumet yöneltilemeyeceğini, davalı Şirket vekili;davacının davalı işverenden bir alacağı bulunmadığını, işçi feshinin haklı nedene dayanmadığını beyanla davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre davalı Üniversite bakımından davanın husumet yokluğundan reddine davalı şirket bakımından davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6/5/1939 tarih ve 4201 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Radyoloji, Radyom ve Elektrikle Tedavi Müesseseleri Hakkında Nizamnamesinin 24. maddesinde “Bu gibi müesseselerde, her röntgen mütahassısının veya röntgen ve radyom ile iştigal eden kimsenin senede dört hafta muntazaman devamlı tatil yapması mecburidir.” şeklinde düzenlemeye yer verilmiştir. Dosya kapsamından davacının 2 yıl 10 ay 25 gün çalıştıktan sonra iş akdini haklı nedenle feshettiği anlaşılmaktadır. Yukarıda belirtilen madde metni dikkate alındığında, şua izninin verilebilmesinin 1 yıllık çalışma şartına bağlandığının ve iznin kesintisiz olarak kullanılması gerektiğinin düzenlendiği anlaşılmaktadır. Şu halde davacının tam yıl oluşturmayan sürelerdeki çalışması bakımından şua iznine hak kazanması mümkün değildir. Tam yıl oluşturmayan süre bakımından şua izninin kıstelyevm usulüne göre hesaplanarak hüküm altına alınması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı Şirkete iadesine, 22.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.