YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4750
KARAR NO : 2015/9335
KARAR TARİHİ : 20.05.2015
İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı bankada operasyon yetkilisi olarak çalıştığını fazla mesai ücret alacakları ödenmediğinden iş akdini haklı nedenle feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ve fazla çalışma ücret alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının fazla çalışma ücret alacağının olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacı işçinin fazla mesai çalışması yapıp yapmadığı ve buna bağlı olarak iş sözleşmesinin işçi tarafından haklı olarak feshedilip edilmediği uyuşmazlık konusudur.
Fazla mesai yaptığını ispat yükü işçiye, çalışma olgusunun ispatlanması halinde ücretlerinin ödendiğini ispat yükü ise işverene düşmektedir.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanlarıyla sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalarda bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Fazla çalışmaların aylık ücret içinde ödendiğinin öngörülmesi ve buna uygun ödeme yapılması halinde, yıllık 270 saatlik fazla çalışma süresinin ispatlanan fazla çalışmalardan indirilmesi gerekir.
Somut olayda davacı dava dilekçesinde normal mesaisinin haftada 5 gün olduğu ve ayda 2 hafta sonu çalıştığı iddiası ile alacak talebinde bulunmuş olup bu beyan davacıyı bağlamaktadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda bankadan gelen alarm açma kapama kayıtları ve tanık beyanlarına göre davacının haftanın 5 günü ayrıca ayda 2 cumartesi ile 1 Pazar günü çalıştığı kabul edilerek fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmıştır. Davalı bankaya ait şubenin alarm kayıtlarında cumartesi ve Pazar günlerine ilişkin alarmın açılıp kapanma kaydı mevcut ise de bu husus davacının bu günlerde çalıştığının somut kanıtı olamaz. Mahkemece bankanın kapalı olduğu cumartesi pazar günlerinde çalışacak personelin ilgili emniyet birimine bildirilip bildirilmediği araştırılarak gelen cevaplara göre davacının fazla çalışmasının bulunup bulunmadığı ve davacının feshinin haklılığının buna göre değerlendirilmesi gerektiği düşünülmeden karar verilmesi ve ayrıca davacıya ödenen aylık maktu ücret dışında yılda 270 saatle sınırlı olarak Yargıtay uygulamasında kabul edilen fazla çalışma ödemelerinin gece çalışmalarında 7,5 saati geçen ya da günde 11 saati geçen süreler hariç fazla çalışmaların 270 saatlik süreninin dolduğu tarihten itibaren tespit edilen ücret seviyesine göre hesaplama yapılmaması da hatalıdır.
Mahkemece, belirtilen hususlar gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan harçların istek halinde taraflara iadesine, 20.05.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.