YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/4602
KARAR NO : 2015/17198
KARAR TARİHİ : 30.09.2015
Mahkemesi : İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, raporlu olduğu dönem içerisinde iş akdinin feshedildiğini, rapor süresinin ihbar öneline ilave edilmesi gerektiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, Yönetim Kurulu tarafından yeniden yapılanma kararı alındığını, bu sebeple iç piyasa satış birimindeki kadroların lağvedilmesine karar verildiğini, karar gereğince noter ihtarnamesi ile davacının iş sözleşmesinin 17. madde kapsamında ihbar önelli fesh edildiğini, ve 23/10/2012 tarihinde davacıya tebliğ edildiğini, 3 yıllık çalışma karşılığında 8 haftalık ihbar önelinin bulunduğunu, 56 günlük önel sonunda 18/12/2012 tarihinde sözleşmesinin feshedildiğini,savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacının iş aktinin davalı işveren tarafından haklı bir sebebe dayanmaksızın, usulüne ve yasal süresine uygun ihbar öneli de tanınmaksızın feshedildiği gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kabulüne bazı işçilik alacaklarının reddine karar verilmiştir.
3-4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, dosya içerisinde,yıllık izin ücreti tahakkuklarının yer aldığı imzasız ücret bordroları ile davacının izin kullanma isteğini belirden iş verence onaylı izin belgeleri mevcuttur. Bilirkişi tarafından davacının kullanılmayan ve ücreti de ödenmeyen 40,5 gün yıllık ücretli izin hakkının olduğu tespit edilerek hesaplama yapılmıştır.Ancak bilirkişinin dosyaya sunulan ve izin ücreti tahakkuku bulunan bordroların tamamının hesaplamada dikkate almadığı anlaşılmakla, mahkemece bu kayıtlar davacıya gösterilip, içeriği yönünden beyanı alınarak yıllık izin ücret alacağının buna göre belirlenmesi gerekeceğinin düşünülmemesi hatalıdır .
O halde, davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 30.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.