Yargıtay Kararı 7. Hukuk Dairesi 2015/43702 E. 2015/26217 K. 22.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/43702
KARAR NO : 2015/26217
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda; hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; duruşma gününün taraflara tebliği için davetiyeye yapıştırılacak posta pulu bulunmadığından duruşma isteğinin reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı davalının …’taki şantiyesinde çalışırken iş akdinin haksız ve bildirimsiz feshedildiği halde iş akdinin feshinden kaynaklanan tazminat ve alacaklarının ödenmediğini, yasada öngörülen çalışma sürelerinden fazla çalıştırıldığı fakat bu fazla çalışmaya tekabül eden mesai ücretinin ödenmediğini, çalıştığı dönem içerisinde hafta tatili kullandırılmadığını, fakat işin yoğunluğu bahane gösterilerek 2-3 ayda bir toplu olarak bazen 2 bazen de 3 gün hafta tatili kullandırıldığını, davalı şirket nezdinde çalıştığı süre boyunca tüm ulusal bayram ve resmi bayram günlerinde de çalıştırıldığı halde bunların ücretleri de ödenmediğini gibi bu çalışma günlerinin yerine geçebilecek herhangi bir izin de kullandırılmadığını, yine çalışmış olduğu süre boyunca hak etmiş olduğu yıllık izinlerinin kullandırılmadığı gibi buna karşılık gelen ücretlerin de ödenmediğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin, hafta tatili ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödenmesini, tüm alacaklara iş akdinin fesih tarihinden itibaren mevduata uygulanan en yüksek faizin uygulanmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Yıllık izin ücreti bakımından uygulanması gereken faiz konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin feshi halinde kullanılmayan izin sürelerine ait ücretlerin, son ücret üzerinden ödenmesi gerektiği kurala bağlanmıştır. Ancak, Yasada izin ücreti için kesin bir ödeme günü belirlenmiş değildir. İş sözleşmesinin feshedildiği tarihte izin ücreti muaccel olur. Bununla birlikte, faiz başlangıcı bakımından işverenin ayrıca temerrüde düşürülmesi gerekir.
Dairemizce, iş sözleşmesinin feshinde ödenmesi gereken izin ücreti, geniş anlamda ücret içinde değerlendirilmemiş ve 4857 sayılı Kanunun 34 üncü maddesinde sözü edilen bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilemeyeceği kabul edilmiştir O halde, izin ücreti için uygulanması gereken faiz, yasal faiz olmalıdır.
Davacı dava dilekçesinde yıllık izin alacağının en yüksek banka mevduat faiziyle tahsilini talep etmiş, mahkemece de davacının yıllık izin alacağının kabulüyle 16/05/2014 dava tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Hüküm altına alınan yıllık izin ücretine talepte gözetilerek yasal faiz oranını aşmamak üzere en yüksek banka mevduat faizi işletilmesi gerekirken doğrudan en yüksek banka mevduat faizi işletilmesi hatalı olup kararın bu nedenle bozulması gerekmekte ise de, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; hüküm fıkrasının; 6 nolu bendinin çıkarılarak yerine “6- Davacının yıllık ücretli izin alacağına yönelik talebinin KABULÜ ile, 979,16 TL yıllık izin ücretinin dava tarihinden itibaren yasal faizi oranını aşmamak üzere en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, kararın bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 22/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.