YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/3478
KARAR NO : 2015/7116
KARAR TARİHİ : 15.04.2015
İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, 2000 yılından itibaren davalı idarenin alt işverenlerinde aralıksız olarak çalıştığını, davalının alt işvereninde aralıksız olarak çalışıyor gözükmesine rağmen, davalının asıl işini yaptığını, yönetim ve talimatları davalıdan aldıklarını, davalı Üniversite ile alt işverenler arasındaki ilişkinin muvazaalı olduğunu bildirerek ücret farkı ve ilave tediye alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında hüküm altına alınan ilave tediye alacağına ne tür faiz uygulanacağı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
6772 sayılı Devlet ve Ona Bağlı müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkındaki Kanunun 4 üncü maddesine göre, ilave tediye alacağının ödeme zamanını, Bakanlar Kurulu belirler. Bakanlar Kurulunun kararı ile ilave tediye alacağı muaccel hale gelir. İlave tediye hesabı, Bakanlar Kurulunun belirlediği ödeme tarihlerindeki ücrete göre yapılmalıdır. Ödeme zamanı taraflarca kararlaştırılmadığında, Borçlar Kanununun 101 inci maddesi uyarınca, temerrüt için alacaklının ihtarına gerek vardır. İlave tediye alacağı yasadan kaynaklandığından, talep halinde temerrüt tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmelidir. Toplu iş sözleşmelerinde bulunan, 6772 sayılı Yasa maddesinin tekrarından ibaret hükümler, alacağın dayanağının ilgili Yasa olduğu gerçeğini değiştirmeyeceğinden, bu durumlarda dahi yasal faize karar verilmelidir. Ancak, özelleştirme vb. sebeplerle ödenme koşullarının yitirildiği, ilave tediye alacağının sadece toplu iş sözleşmesine göre ödenmesinin kararlaştırıldığı durumlarda, 2822 sayılı Kanunun 61 inci maddesi uyarınca en yüksek işletme kredisi faizine hükmedilmelidir.
Somut olayda, mahkemece hüküm altına alınan ilave tediye alacağına yukarıda detaylı şekilde açıklandığı üzere yasal faiz işletilmesine karar vermek gerekirken hatalı şekilde bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiz işletilmesine karar verilmiş olması doğru olmayıp bozma nedenidir. Ancak bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle hüküm fıkrasının “3-” numaralı bendi silinerek yerine ;
“3-8.355 TL brüt ilave tediye alacağının 100,00 TL sine dava tarihinden geri kalanına ıslah harç tarihinden itibaren uygulanacak yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, 15/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.