YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/22270
KARAR NO : 2015/13040
KARAR TARİHİ : 25.06.2015
Mahkemesi : Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Dava Türü : Alacak
Davalı vekili, Dairemizin 15.9.2014 gün ve 2014/11033-17238 E-K sayılı Düzelterek Onama kararının maddi hataya dayandığını ileri sürerek, maddi hatanın giderilmesi isteğinde bulunmuştur.
Dairemiz kararında maddi hata yapıldığına dair dilekçede özetle; davacıya yıllık izin ödemesi yapılmış olmasına karşın ödemeye konu tutarın hesaplanan tutardan mahsup edilmediği halde bu hususun bozma nedeni yapılmadığı, Dairemiz düzelterek onama kararındaki faize dair değerlendirmenin yerinde olmadığı belirtilmiştir.
Dosya ve eklerinin yeniden incelenmesinde ve özellikle Dairemizin 12.2.2015 gün ve 2015/87-1396 E-K sayılı geri çevirme kararı sonrası gönderilen banka dekontu nazara alındığında; Bölge Çalışma Müdürlüğünün davalı işverene gönderdiği 1.7.2011 tarihli yazısında, davacının 148 gün yıllık izin hakkı olduğunun ve yıllık izin ücretinin kendisine ödenmesi gerektiğini bildirdiği, bu yazı üzerine davalı işveren tarafından davacının hesabına 11.8.2011 tarihinde 4.824,00 TL ödemede bulunularak ödemenin yapıldığına dair Bölge Çalışma Müdürlüğüne bilgi verildiği anlaşılmıştır.Ödemeye dair tüm belgeler borcu sona erdiren nitelik taşıdıklarından yargılamanın her aşamasında ileri sürülebilirler.Yukarıda belirtildiği üzere, Dairemizin 12.2.2015 gün ve 2015/87-1396 E-K sayılı geri çevirme kararı sonrası gönderilen banka dekontuna göre davacının hesabına davalı işveren tarafından yıllık izin ücretine karşılık olarak 4.824,00 TL ödeme yapıldığı anlaşılmakla, söz konusu tutarın hesaplanan yıllık izin ücreti alacağından mahsup edilmesi gerekeceği belirlenmiştir.Bu nedenle Dairemizin anılan kararının maddi hataya dayandığı görülmekle ortadan kaldırılmalı tarafların mahkemenin 22/04/2014 tarihli kararına yönelik temyiz itirazları yeniden incelenmelidir.
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik
görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı ile fazla çalışma yıllık izin ve resmi tatil alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK 26.maddesine göre hâkim, kanundaki istisnalar saklı kalmak kaydıyla, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez.
Davacı dava ve ıslah dilekçesiyle fazla mesai, ulusal bayram ve hafta tatil alacağına bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize hükmedilmesini talep ettiği halde yasal faize hükmedilmesi hatalıdır.
3-Davacının yıllık izin ücretine hak kazanıp kazanmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Dosya kapsamına göre; Bölge Çalışma Müdürlüğü davalı işverene gönderdiği 1.7.2011 tarihli yazısında, davacının 148 gün yıllık izin hakkı olduğunu ve yıllık izin ücretinin kendisine ödenmesi gerektiğini bildirdiği, bu yazı üzerine davalı işveren tarafından davacının hesabına 11.8.2011 tarihinde 4.824,00 TL ödemede bulunularak ödemenin yapıldığına dair Bölge Çalışma Müdürlüğüne bilgi verildiği anlaşılmıştır. Ödemeye dair tüm belgeler borcu sona erdirici nitelik taşıdıklarından yargılamanın her aşamasında ileri sürülebilirler. Banka dekontuna göre davacının hesabına davalı işveren tarafından yıllık izin ücretine karşılık olarak 4.824,00 TL ödeme yapıldığı anlaşılmakla söz konusu tutarın hesaplanan yıllık izin ücreti alacağından mahsup edilmesi gerekmektedir. Davalının ödemeye dair savunması bulunmasına karşın eksik araştırma ile karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Dairemizin 15/09/2014 tarihli 2014/11033 E. 2014/17238 K. sayılı kararının kaldırılmasına, mahkemenin 22/04/2014 tarihli kararının BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 25/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.