Yargıtay Kararı 7. Hukuk Dairesi 2014/17610 E. 2015/19119 K. 13.10.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17610
KARAR NO : 2015/19119
KARAR TARİHİ : 13.10.2015

Mahkemesi : Kastamonu İş Mahkemesi
Tarihi : 15/07/2014
Numarası : 2013/161-2014/149

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Taraflar arasında davacının başka iş kolunda geçen çalışmalarının derece ve kademe tespiti bakımından dikkate alınıp alınmayacağı hususunda ihtilaf vardır.
Davacı vekili davacının mülga Kastamonu Köy Hizmetleri Müdürlüğünde mevsimlik/geçici işçi statüsünde çalışırken 2001 yılında Kastamonu Köy Hizmetleri Müdürlüğünde daimi/kadrolu işçi statüsüne tüm hak ve alacakları ile birlikte geçirilmesi sırasında yapılan intibakın yanlış olduğunun tespiti ile yeniden tüm çalışma/hizmet süresinin gözönünde bulundurulması suretiyle doğru intibakın ve buna göre derece ve kademesinin tespiti, emekli olurken hesaplanan ve davacıya ödenen kıdem tazminatı ile tüm hizmet süresi dikkate alınarak tespit olunacak yeni intibakına (derece ve kademesine) göre yeniden hesaplanacak kıdem tazminatı farkının tespiti ile, 200,00 TL’lik kısmının ödenmesi gereken tarihlerden itibaren işleyecek 1 er yıllık devreler halinde 1 yıllık mevduata uygulanan ve değişen oranlarda en yüksek banka mevduat faizi (yasal faizden az olmamak üzere) ile birlikte davalı idareden tahsilini talep etmiştir.
Davalı İl Özel İdaresi vekili; Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğünün 19.02.2001 tarih ve 2092 sayılı genelgeleri ile sürekli işçi kadrosunda işe başlatılan işçilerin intibaklarının 26.10.2000 tarihinde aldıkları ücretin karşılığı olan derece ve kademesinin verilmesi suretiyle yapılmasının gerektiğinin belirtildiğini, mevcut yasal düzenlemeler çerçevesinde davacı yanın daimi işçi kadrosuna ataması yapılmış olup, yevmiyeleri düşürülmemek kaydıyla mevcut daimi işçi kadrosunda belirtilen pozisyonlarına atamaları yapılmış ve aldıkları ücretin karşılığı olan derece ve kademesi verilerek yevmiye ve intibakları düzenlendiğini, bu sebeple davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davacının davalı işverene ait işyerinde 2001 yılına kadar geçici işçi statüsünde çalıştığı, bu tarihte kadroya alındığı, geçici çalıştığı dönemde her yıl yeni bir geçici iş sözleşmesi ile işe başladığını ve zincirleme olarak sözleşmesi yenilendiğini, 2001 yılında kadrolu işçi statüsüne alınırken geçici hizmet süreleri nazara alınmadan intibakı yapılarak düşük derece ve kademeler üzerinden ücretleri ödendiğini, yasal düzenlemeler nezdinde 4857 sayılı İ.K’nın 11/son maddesi gereğince zincirleme yapılan mevsimlik iş sözleşmeleri belirsiz süreli iş sözleşmesi niteliği kazandığını, davacının da ilk defa çalışmaya başladığı tarihten kadroya alındığı 2001 tarihine kadar bir çok defa iş sözleşmesinin yenilendiğini, yine aynı kanunun 120.maddesi hükmüne göre yürürlükte bırakılan 1475 S.Y.’ nın 14/2 maddesine göre işçi aynı işverene bağlı olarak bir ya da değişik işyerlerinde çalıştığı sürelerin kıdem hesabı yönünden birleştirileceğinin öngörüldüğünü, 4857 sayılı İ.K.’nın 6.maddesine göre iş yerinin bir bölümünün veya tamamının devredilmesi durumunda mevcut iş sözleşmeleri bütün hak ve borçlarıyla birlikte devralana geçtiğini, bu kanunun 5.maddesinde ise işverenin eşit davranma borcundan bahsedildiğini, işverenin haklı bir gerekçesi olmaksızın işçiler arasında ayrım yapamayacağı öngörüldüğünü, davalı idarenin, davacının geçici mevsimlik işçi olarak geçen hizmet sürelerini kıdemine dahil etmeyerek ücret ödemeye esas teşkil eden düşük derece ve kademe üzerinden ücret ödeyerek davacının emsal işçilere göre eksik ücret almasına ve dolayısıyla ücrette adalet ve eşit davranma ilkesine aykırı hareket ettiğini, eşitlik ve hakkaniyete uygun olan TİS’in 98.maddesine göre bulunduğu kademede en az 1 yıl çalışmak kaydıyla 1 kademe ilerlemesine ve TİS’in 99.maddesinde yer alan bulundukları derecede 2 yıl çalışmış olmak şartıyla 1 derece ilerlemesine hak kazanmış olduğunun kabul edilmesi gerektiği 2001 yılında Kastamonu Köy Hizmetleri Müdürlüğünde daimi/kadrolu işçi statüsüne tüm hak ve alacakları ile geçirilmesi sırasında yapılan intibakın hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle tespitiyle davacının emeklilik tarihi itibariyle derecesinin 9, kademesinin 26 olduğunun tespitine karar verilmiştir.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 07.05.1980 ve 01.02.2001 tarihleri arasında 13 yıl 57 gün kıdeminin olduğu kabul edilmiş,buna göre davacının 02.02.2001’de 7/21 derece ve kademede olduğu ve davacı emekli olana kadar 2 derece 5 kademeni verildiği anlaşıldığından davacının 9. derecenin 26. kademesinde olduğu kabul edilmiştir. Davacının Toplu İş Sözleşmelerine göre bulunabileceği derece aralığı da gözetilerek davacının 07.05.1980 ve 01.02.2001 tarihleri arasında 13 yıl 57 günlük çalışması süresince tablo yapılmak suretiyle yıl yıl derece ve kademesinin ne olduğu ve eklenen 2 derece ve 5 kademenin neye göre eklendiği açıkça belirlenerek davacının iş verence yapılan derece ve kademe tespitinin hatalı olup olmadığının ve buna göre davacının derece ve kademesinin belirlenmesi gerekirken mahkemece denetime elverişli olmayan rapora dayanılarak karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyi itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 13/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.