YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/16528
KARAR NO : 2015/11963
KARAR TARİHİ : 11.06.2015
Mahkemesi : İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı vekili,davacının fazla çalışma ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, fazla çalışma ücret alacağının bulunduğu ancak tanık beyanları ile isaptlanmış olması nedeniyle %30 oranında takdiri indirim yapılması gerektiği gerekçesiyle davanın, kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı, davalı işverenlerin HES projesi kapsamında faaliyet gösteren Kandil Barajı İnşaatında 26.02.2010-06.10.2011 tarihleri arasında lastikçi olarak çalışmıştır. Davacı vekili, davacının vardiyalı olarak gündüz vardiyasında saat 07.00’den akşam 18.00’e kadar, vardiya değişiminden sonra akşam 19.00’dan ertesi sabah 06.00’ya kadar çalıştığını, cumartesi ve pazar günleri ile genel tatil günlerinde aynı şekilde çalışmaya devam ettiğini, bu şekilde çalıştığı tüm süre boyunca 1 saat ara dinlenmesi haricinde günde 10 saat çalıştığını ve günlük en az 2.5 saat fazla çalışma yaptığını ancak ücretlerinin ödenmediğini iddia etmiştir.
26.11.2013 tarihli celsede davacı vekilinden iddia ve dayanakları sorulduğunda vekil, benzer mahiyette daha önce görülen ve devam etmekte olan Elbistan İş Mahkemesi’nin 2013/463-464-465 Esas sayılı dava dosyalarındaki tanık beyanlarının bu dosya açısından da geçerli tanık delili olarak kabul edilip dosyanın bilirkişiye tevdi edilmesi talep etmiş olup, mahkemece de bu talep kabul edilerek bilirkişiden rapor aldırılmıştır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, bu şekilde dosyaya sunulan tanık beyanlarından hareketle işyerinde 07:00-18:00 ve 19:00-06:00 saatleri arasında günde 11 saat çalışıldığı, 1 saat ara dinlenme verildiği, böylece günde 10 saat çalışıldığı ve günde 2,5 saat fazla mesai yapıldığı kabul edilerek hesaplama yapılmış ve mahkemece fazla çalışma ücret alacağı %30 takdiri indirim ile hüküm altına alınmıştır.
Davacı vekilince emsal olduğu ileri sürülerek davalılar aleyhine açılan davalardaki tanık beyanları dosyaya ibraz edilmiş ve bu beyanlar esas alınarak fazla mesai alacağı hüküm altına alınmış ise de; ibraz edilen tanık beyanlarının ait olduğu dosyalardaki davacılar şoför ve aşçı yardımcısı olarak çalışmıştır. Dolayısıyla bu kişilerin çalışma koşulları ile lastikçi olarak çalışan davacının çalışma koşullarının aynı olamayacağı ve beyanlarının eldeki dava dosyası için emsal teşkil etmeyeceği ortadadır. Hal böyle iken; davacı ile aynı işi yapmayan ve dolayısıyla aynı çalışma koşullarına tabi olmayan ayrıca davacının hangi koşullarda çalıştığına ilişkin bilgi sahibi de olduğu anlaşılamayan, bu dosyada dinlenmemiş tanıkların beyanları dikkate alınarak davacının fazla çalışma yaptığının kabulü ile alacağın hüküm altına alınması doğru olmamıştır.
Kabule göre de ; mahkemece ücret araştırması yapılmadan ücretin belirlenmesi hatalı ise de ; bozma nedenine göre ayrıca bu husus bozma nedeni yapılmamış yanlışlığa değinilmekle yetinilmiştir.
Mahkemece, açıklanan nedenlerle fazla çalışma yaptığını ispatlayamayan davacının davasının reddine karar verilmesi gerekirken davanın kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalıların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine 11.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.