YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/15672
KARAR NO : 2015/2603
KARAR TARİHİ : 25.02.2015
İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, 26/09/2005-18/09/2012 tarihleri arasında …’nin çeşitli şubelerinde çalıştığını, prim ödeme ve sigortalılık süresi bakımından yaş dışındaki emeklilik hakkını kazanarak iş akdini 18/09/2012 günü feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili ve prim alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının 26/09/2005-18/09/2012 tarihleri arasında davalı bankanın … Şubesinde Kobi Bankacılığı Müşteri İlişkileri yöneticisi olarak çalıştığını 18/09/2012 tarihinde istifasını vererek kendi isteğiyle işten ayrıldığını, davacının 1475 sayılı Kanunun 14/1-5. maddesine göre aranan koşulları haiz olmadığından kendisine kıdem tazminatı ödenmediğini, davacının davalı bankadan ayrıldıktan sonra başka bir işyerinde çalışmaya başladığını, davacının talebine dayanak kıldığı söz konusu kanunun amacının emeklilik yaşını beklemeden ve işten ayrıldıktan sonra herhangi bir işte çalışmayacak olanların kıdem tazminatlarını alabilmelerinin sağlanması olduğunu, oysa davacı için böyle bir durumun söz konusu olmadığını, davacının bankadan ayrılmak istemesinin amacının başka bir bankada çalışmak olduğunu, davacının iş akdini 1475 sayılı Kanuna göre feshetmediğini, bu nedenle kıdem tazminatı talebinin reddinin gerektiğini, bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 26/09/2005 tarihinden 18/09/2012 tarihine kadar sürekli ve kesintisiz davalı bankanın işçisi olarak çalıştığı, 15 yıl ve 3600 gününü doldurduğu ve emeklilik gerekçesi ile hizmet sözleşmesini feshettiği, davalı banka ile birlikte 5510 sayılı Yasanın 4/A kapsamında yine diğer bankaların sandıkları kapsamında toplam 5584 gününün bulunduğu, 15 yıldan fazla çalışmasının olduğu, bu hali ile kısmi emeklilik şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının fazla mesai ücreti hesabında davacının hafta içi günlerinde 09.00-20.00 saatleri arasında, 1 saat ara dinlenmesi ile günde 10 saat çalıştığı, ayrıca ayda iki cumartesi günü, günde 5 saat çalıştığı, buna göre davacının haftada 55 saat çalıştığı ve haftada 10 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir. Davacının ayda iki cumartesi çalıştığı kabul edilmesine rağmen her hafta cumartesi günü çalışmış gibi 5’er saatin haftalık fazla mesai hesabına dahil edilerek hesaplama yapılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 25/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.