Yargıtay Kararı 7. Ceza Dairesi 2023/4407 E. 2023/4395 K. 09.05.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/4407
KARAR NO : 2023/4395
KARAR TARİHİ : 09.05.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Tütün, Tütün Mamulleri ve Alkol Piyasasının
Düzenlenmesine Dair Kanun’a muhalefet
HÜKÜM : Zamanaşımı nedeniyle kamu davasının düşmesi, kaçak eşya ile nakil aracının müsaderesi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzeltilerek onama

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İskenderun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.10.2012 tarihli ve 2011/74 Esas, 2012/392 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında 4733 sayılı Tütün, Tütün Mamulleri ve Alkol Piyasasının Düzenlenmesine Dair Kanun’a (4733 sayılı Kanun) muhalefet suçundan aynı Kanun’un 8 inci maddesinin dördüncü fıkrası ile

5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 62 nci maddesi, 52 nci maddesi, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası, 51 inci maddesi gereği 1 yıl 8 … hapis ve 80,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına, ertelemeye, suça konu kaçak sigaraların 5607 sayılı Kanun’un 13 üncü maddesinin yollamasıyla 5237 sayılı Kanun’un 54 üncü maddesinin dördüncü fıkrası gereğince müsaderesine karar verilmiştir.

2. Mahkemenin söz konusu kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 09.06.2020 tarihli ve 2017/728 Esas, 2020/8547 Karar sayılı ilâmıyla;
“…Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. madde ve fıkraları somut olaya uygulanarak, belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile, 5237 sayılı TCK’nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu…” nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.

3. İskenderun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.06.2022 tarihli ve 2020/1200 Esas, 2022/419 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu’na (5607 sayılı Kanun) muhalefet suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 66 ncı maddesi uyarınca sekiz yıllık olağan zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine, suça konu kaçak eşya ile suçta kullanılan nakil aracının 5607 sayılı Kanun’un 13 üncü maddesinin yollamasıyla 5237 sayılı Kanun’un 54 üncü maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları gereği müsaderesine kararı verilmiştir.

4. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 16.02.2023 tarihli ve 2022/136927 sayılı, düzeltilerek onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan … vekilinin temyiz sebepleri; zamanaşımının gerçekleşmediğine ve re’sen gözetilecek sebeplerle hükmün bozulması talebine, ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. 09.01.2011 tarihinde önleme arama kararına istinaden, hakkında mahkumiyet kararı verilerek kesinleşen … Köprülü’nün …, yanında sanık …’in yolcu olarak bulunduğu malen sorumlu adına kayıtlı otomobil araçta yapılan arama sonucunda toplam 130 karton kaçak sigara ele geçirilmiştir.

2. Suça konu sigaranın yabancı menşeili ve kaçak olduğu olduğuna dair bilirkişi raporunun dosyada mevcut olduğu anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
1. Sanığın yargılama konusu eylemi için, 5607 sayılı Kanun’un 3 üncü maddesinin beşinci fıkrası gereği belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre 5237 sayılı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.

2. 5237 sayılı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi ile aynı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi gereği zamanaşımını kesen en son işlem olan sanığın mahkumiyetine karar verildiği 02.10.2012 tarihi itibarıyla öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresinin hüküm tarihine kadar gerçekleşmiş olduğu anlaşıldığından, zamanaşımı nedeniyle kamu davasının düşürülmesine karar verilmesinde hukuka aykırılık görülmemiştir.

3. Sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verildiğinde suçun işlenmesinde kullanılan nakil aracının müsaderesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde müsaderesine karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuş, söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde 3 numaralı bentte açıklanan nedenle İskenderun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.06.2022 tarihli ve 2020/1200 Esas, 2022/419 Karar sayılı kararına yönelik katılan … vekilinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasında yer alan suçun işlenmesinde kullanılan nakil aracının müsaderesine yönelik bendin hükümden çıkarılarak, ”suçun işlenmesinde kullanılan nakil aracının müsaderesine yer olmadığına, dava konusu nakil aracı ve araç için yatırılan teminatın sahibine iadesine, aracın tescil kaydı üzerine konulan tedbirin kaldırılmasına” ifadesinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

09.05.2023 tarihinde karar verildi.