YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/2101
KARAR NO : 2023/4985
KARAR TARİHİ : 22.05.2023
B O Z M A Ü Z E R İ N E
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6831 sayılı Orman Kanunu’na muhalefet
HÜKÜM : Müsadere, müsadere
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzeltilerek Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Antalya (Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesi, 12.04.2013 tarihli ve 2010/109 Esas, 2013/334 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında 6831 sayılı Orman Kanunu’na (6831 sayılı Kanun) muhalefet suçundan aynı Kanun’un 93 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkraları ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 62 inci maddesi ve 50 nci maddesinin birinci fıkrası ile 52 nci maddeleri uyarınca 6.000,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına, yine aynı Kanun’un 54 üncü maddesi gereğince suça konu yerde bulunan sabit tesis niteliğindeki ev ve meyve ağaçların müsaderesine karar verilmiştir.
2. Anılan kararın sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 19. Ceza Dairesinin 06.10.2015 tarihli ve 2015/1747 Esas, 2015/5098 Karar sayılı ilâmıyla, “Sanığın savunması alınmadan mahkûmiyet hükmü kurulmak suretiyle savunma hakkı kısıtlanarak CMK’nın 191,193 ve 195. maddelerine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
Dava konusu yerdeki ev ve meyve ağaçlarının müsaderesinde 6831 Kanunun 93/3. maddesi delaletiyle TCK’nın 54. maddesi hükmüne dayanılması gerektiği gözetilmeden anılan Kanunun 93/3. maddesi ile müsadere kararı verilmesi…” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
3.Antalya 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.11.2018 tarihli ve 2015/944 Esas, 2018/777 Karar sayılı kararı ile sanığın 28.12.2017 tarihinde vefat ettiği anlaşıldığından kamu davasının düşürülmesine karar verilmiştir.
4.Anılan kararın katılan vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 19. Ceza Dairesinin 25.02.2020 tarihli ve 2020/254 Esas, 2020/2011 Karar sayılı ilâmıyla, ” Sanık yargılama sırasında vefat etmiş olmakla, davanın ve duruşma gününün sanığın mirasçılarına ihbarından sonra müsaderesi talep edilen dava konusu betonarme bina ve bahçesinde dikili meyve ağaçlarının orman sınırları içinde kalan diğer sabit (duvar v.s.) tesislerin müsadere edilip edilmeyeceğine dair olumlu ya da olumsuz bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik kovuşturmayla yazılı şekilde sadece sanığın vefatı nedeniyle kamu davasının düşmesine karar verilmesi,” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
5.Antalya 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.12.2021 tarihli ve 2020/202 Esas, 2021/1206 Karar sayılı kararı ile 6831 sayılı Kanun’un 93 üncü maddesinin üçüncü fıkrası delaletiyle 5237 sayılı Kanun’un 54 üncü maddesi uyarınca suça konu yerde bulunan yapı ile meyve ağaçlarının müsaderesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1.Katılan vekilinin temyiz istemi, suça konu yerin tamamı kesinleşmiş orman sınırında olduğunu, katılan kurum lehine vekalet ücreti verilmesi gerektiğine ilişkindir.
2.Mirasçılar vekilinin temyiz istemi, hatalı orman sınırları esas alınarak yapılan keşif ve bilirkişi raporları arasındaki çelişkiler giderilmeden hüküm tesisi kanuna ve hukuka aykırı olduğuna, mahkemece resen tespit edilecek hususlardan ötürü bozulması gerektiğine ilişkindir.
III. GEREKÇE
1. Suç tutanağı, sanık savunmaları, bilirkişi raporları ve tüm dosya kapsamına göre, suça konu yerde bulunan yapının 10 m2 taban alanlı kısmının ve meyve ağaçlarının kesinleşmiş orman kadastro sınırında olduğu anlaşıldığından, yapının ve meyve ağaçlarının müsaderesine yönelik kararda, hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre kendisini vekil ile temsil ettiren katılan lehine vekalet ücreti tayin olunması gerektiği gözetilmemiş, yerel Mahkeme kararı bu nedenle vekalet ücreti yönünden, hukuka aykırı bulunmuştur.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Antalya 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.12.2021 tarihli ve 2020/202 Esas, 2021/1206 Karar sayılı kararına yönelik mirasçılar vekili ile katılan vekilinin temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasında yer alan yargılama giderlerine ilişkin paragrafa; “katılan kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden, karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 14 üncü maddesinin ilk fıkrası uyarınca 4.080,00 TL vekalet ücretinin sanıktan alınıp katılana verilmesine…” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
25.05.2023 tarihinde karar verildi.