YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/17480
KARAR NO : 2023/6339
KARAR TARİHİ : 15.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/451 E., 2021/815 K.
SUÇ : 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’na muhalefet
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Balıkesir 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 23.09.2021 tarihli ve 2021/451 Esas, 2021/815 Karar sayılı kararının, katılan Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu vekili ile katılan … tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:

5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla uygulanması zorunlu olan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi uyarınca “Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,” kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı, 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun (5809 sayılı Kanun) 63 üncü maddesinin onuncu fıkrasında yer alan “Bu Kanunun 56 ıncı maddesinin birinci fıkrası hükümlerine aykırı hareket edenler bin günden beş bin güne kadar; ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci fıkralarına aykırı hareket ederek bu işi bizzat yapanlar elli günden yüz güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır.” şeklindeki düzenleme ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 52 nci maddesinin ikinci fıkrasındaki “En az yirmi ve en fazla yüz Türk Lirası olan bir gün karşılığı adlî para cezasının miktarı, kişinin ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak takdir edilir.” hükmü birlikte dikkate alındığında, 5809 sayılı Kanun’un 63 üncü maddesinin onuncu fıkrasında düzenlenen sanığa atılı suçun üst sınırı 100 gün adlî para cezası olup, 5237 sayılı Kanun’un 52 nci maddesinin ikinci fıkrası gereğince bir gün karşılığı da en üst sınır olan 100,00 TL üzerinden adlî para cezasına hükmedilmesi halinde dahi sonuç cezanın 10.000 TL adlî para cezasını geçmeyeceği, dolayısıyla bu suçtan verilen beraat hükümlerinin 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci ve ikinci fıkralarında düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve temyiz olanağının bulunmadığı cihetle; katılan vekili ve katılanın temyiz isteklerinin karar tarihi itibarıyla 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesinin birinci fıkrası ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

Esası incelenmeyen dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

15.06.2023 tarihinde karar verildi.