YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/13184
KARAR NO : 2023/866
KARAR TARİHİ : 26.01.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
ASIL KARAR TARİHİ : 07.09.2021
EK KARAR TARİHİ : 09.05.2022
SAYISI : 2021/13 E., 2022/619 K.
SUÇ : 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu’na muhalefet
HÜKÜM : Mahkûmiyet, kaçak eşyanın müsaderesi
EK KARAR : Temyiz isteminin reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.İskenderun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.02.2014 tarihli ve 2013/1081 Esas, 2014/219 Karar sayılı
kararı ile sanık hakkında 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu’na (5607 sayılı Kanun) muhalefet suçundan aynı Kanun’un 3 üncü maddesinin onsekizinci fıkrası ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 62 nci maddesinin birinci fıkrası gereği 2 yıl 6 ay hapis ve 4 gün karşılığı 80,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Kanun’un 54 üncü maddesinin dördüncü fıkrası gereği müsadere kararı verilmiştir.
2. İskenderun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.02.2014 tarihli ve 2013/1081 Esas, 2014/219 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 19. Ceza Dairesinin 11.11.2020 tarihli ve 2019/14532 Esas, 2020/14697 Karar sayılı ilâmıyla; Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun ile 5607 sayılı Kanun’da yapılan değişikliklerin sanık lehine hükümler içermesi nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
3.İskenderun 18. Asliye Ceza Mahkemesinin, 07.09.2021 tarihli ve 2021/13 Esas, 2021/619 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında 5607 sayılı Kanun’na muhalefet suçundan aynı Kanun’un 3 üncü maddesinin on sekizinci fıkrasının yollamasıyla beşinci, onuncu ve yirmi ikinci fıkraları ile 5237 sayılı Kanunu’nun 62 nci maddesinin birinci fıkrası ve aynı Kanun’un 52 nci maddesinin ikinci fıkrası ve 54 üncü maddesinin dördüncü fıkrası gereği 10 ay hapis ve 1 gün karşılığı 20,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına, suça konu kaçak sigaraların müsaderesine karar verilmiştir.
4.İskenderun 18. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.05.2022 tarihli ve 2021/13 Esas, 2021/619 Karar sayılı ek kararı ile sanığın temyiz talebinin 5271 sayılı Kanun’un 291 inci maddesi gereği süre yönünden reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri; hükmün usul ve yasaya aykırı olduğuna, ekonomik durumunun dikkate alınmadığına ve yüksek mahkemece re’sen gözetilecek sebeplerle hükmün bozulması talebine ilişkindir.
III. GEREKÇE
Sanığın yüzüne karşı verilen karara karşı, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra, 22.04.2022 tarihinde temyiz isteğinde bulunduğu, aynı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrasında yer verilen; “Temyiz isteği kanuni sürenin geçmesinden sonra yapılmış veya temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmişse veya temyiz edenin buna hakkı yoksa, hükmü temyiz olunan mahkeme bir karar ile temyiz dilekçesini reddeder.” şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, ek kararda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın temyiz isteği yerinde görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İskenderun 18. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.05.2022 tarihli ve 2021/13 Esas, 2021/619 Karar sayılı ek kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden ek kararın, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
26.01.2023 tarihinde karar verildi.