YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/5787
KARAR NO : 2022/2321
KARAR TARİHİ : 10.02.2022
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6831sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olmasının Anayasa’nın 141/3. ve CMK’nun 34, 230 ve 289/1-g maddelerinin amir hükmü olduğu dikkate alınarak; iddia, savunma, sanığın leh ve aleyhindeki kanıtların tartışılması, sanığın savunmalarına neden itibar edilmediğinin denetime imkan verecek şekilde açıklanması, sübutu kabul edilen ve suç oluşturan eylemlerin belirlenmesi ve yasal öğelerinin gösterilmesi gerektiği gözetilmeden gerekçesiz olarak hüküm kurulması,
Kabule göre de,
1-TCK’nun 49/2. maddesine göre kısa süreli hapis cezasının bir yıl veya daha az süreli hapis cezası olduğunun belirtilmesi ve sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının 15 ay hapis cezası olması karşısında, kısa süreli olmayan hapis cezasının, TCK’nun 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine,
2-Yargıtay 19.Ceza Dairesinin 27/02/2019 Tarih,2016/7117 Esas,2019/4908 Karar sayılı ilamının 2.bendinde bozma sebebi olarak belirtilmesine rağmen, mahkemece sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken aynı şekilde yanılgıya düşülerek 5237 sayılı TCK’nun 62. maddesi yerine mülga 765 sayılı Kanunun 59. maddesi gereği indirim yapılması,
3-Sanık hakkında temel ceza tayin edilirken 6831 sayılı Kanunun 93/1. madddesinin alt sınırından uzaklaşıldığı belirtilerek 9 ay hapis cezası uygulanmasına rağmen, gerekçeli kararda teşdit sebebinin belirtilmemesi,
4-5237 sayılı TCK’nun 50/5. maddesinde, kısa süreli hapis cezasının, maddede belirtilen adli para cezasına veya seçenek tedbirlerden birine çevrilmesi halinde, uygulamada asıl mahkumiyetin, çevrilen adli para cezası veya tedbir olacağının belirtilmesi, 5237 sayılı TCK’nun 53/1. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarının, kasten işlenen bir suçtan hapis cezasıyla mahkumiyet halinde uygulanabileceğinin düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK’nun 50/1-a maddesi uygulanarak, hapis cezası, adli para cezasına çevrilen sanık hakkında hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK’nun 53/1. maddesinin uygulanmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 10/02/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.