Yargıtay Kararı 7. Ceza Dairesi 2021/26125 E. 2022/679 K. 17.01.2022 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/26125
KARAR NO : 2022/679
KARAR TARİHİ : 17.01.2022

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : 09/01/2020 tarihli karar ile hükümlülük, müsadere, aracın müsaderesine yer olmadığına; 20/10/2020 tarihli karar ile hükümlülük, erteleme, müsadere, aracın müsaderesine yer olmadığına

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanık hakkında 5607 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan 09.01.2020 tarihli hükmün istinaf edilmesi üzerine dosyanın … Bölge Adliye Mahkemesine gönderildiği ve ardından … Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi tarafından 22.06.2020 tarihli ilam ile hükmün 7242 sayılı Yasa ile 5607 sayılı Yasada getirilen lehe değişikliklerin değerlendirilmesi için bozulması üzerine mahkemece temyize konu 20.10.2020 tarihli hükmün kurulduğu anlaşılmış ise de,
Dairemizin 09.09.2019 tarihli ve 2019/404 Esas, 2019/34107 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında 5607 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verildiği ve bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda 09.01.2020 tarihli hükmün kurulduğu gözetilerek, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 8/1. maddesinde yer alan “Bölge adliye mahkemelerinin, 26.09.2004 tarih ve 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca Resmî Gazete’de ilân edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 322 nci maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ilâ 326 ncı maddeleri uygulanır. (Ek cümle: 1/7/2016-6723/33 md.) Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez.” şeklindeki düzenlemeye uyarınca anılan hükmün temyiz yasa yoluna tabi ve Yargıtay nezdinde temyiz denetiminden geçmesi gereken bir hüküm olması karşısında, 22.06.2020 tarihli Bölge Adliye Mahkemesinin verdiği bozma kararı ile bozma üzerine mahkemece kurulan 20.10.2020 tarihli hafif değerli kabul edilen eşyaya göre cezadan 1/2 indirim yapılması gerekirken 2/3 indirim uygulandığı belirtilen hükmün hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu kabul edilerek 09.01.2020 tarihli hükme yönelik;
I- Katılan … İdaresi vekilinin temyiz isteminin nakil aracının iadesi kararı ile sınırlı olduğu gözetilerek anılan hükme hasren yapılan incelemede;
Suçta kullanılan nakil vasıtasında yakalanan kaçak sigara miktarı dikkate alınarak 5607 sayılı Yasanın 13/1 ve 5237 sayılı TCK’nun 54. maddelerine göre aracın iadesine ilişkin yerel mahkeme kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan katılan … İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle iade kararının ONANMASINA,
II- Sanığın temyiz isteminin incelenmesinde ise;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen “Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir.” şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK’nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.