YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/20015
KARAR NO : 2023/4367
KARAR TARİHİ : 08.05.2023
B O Z M A Ü Z E R İ N E
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 1632 sayılı Askerî Ceza Kanunu’na aykırılık
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.01.2018 tarihli ve 2017/474 Esas, 2018/4 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında yoklama kaçağı olmak suçundan 1632 sayılı Askerî Ceza Kanunu’nun (1632 sayılı Kanun) 63 üncü maddesinin maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü ve 58 inci maddeleri uyarınca 3 … 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve mükerrirlere özgü infaz rejimine tabi tutulmasına karar verilmiştir.
2. Karar yasal süresi içerisince istinaf edilmeksizin 27.02.2018 tarihinde kesinleşmiştir.
3. Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.01.2018 tarihli ve 2017/474 Esas, 2018/4 Karar sayılı kararı aleyhine, Adalet Bakanlığının 19.03.2019 tarihli ve 94660652-105-45-10097-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemi ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26.03.2019 tarihli ve 2019/31237 sayılı kanun yararına bozma talebini içeren ihbarnamesi üzerine; (Kapatılan) Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 03.06.2020 tarihli ve 2019/23956 Esas, 2020/5072 Karar sayılı ilamıyla (mülga) 1111 sayılı Askerlik Kanunu’nun (1111 sayılı Kanun) 89 uncu maddesi gereğince verilecek idarî para cezasının kesinleşmesi tarihi itibarıyla sürelerin hesaplanması gerektiği, sanığın ilk defa 08.10.2016 tarihinde yakalandığı, bu yakalamaya ilişkin idarî para cezasının dosyaya getirtilmediği ve dolayısıyla ilk idarî para cezasının kesinleşme tarihinin tespitinin yapılmadığı, eksiklik giderildikten sonra sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği, kaldı ki; mahkemece nazara alınan 08.02.2017 tarihli idarî para cezasına ilişkin kararın 07.03.2017 tarihinde tebliğ edildiği, 15 gün içerisinde itiraz edilmemesi üzerine kesinleştiği ve bu tarihten sanığın yakalandığı 23.05.2017 tarihine kadar 4 aydan fazla sürenin geçmediği bu şekliyle temel cezanın alt sınırının iki aydan başlatılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle kanun yararına bozulmasına karar verilmiştir.
4.Bozma üzerine Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.12.2020 tarihli ve 2020/682 Esas, 2020/1088 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında yoklama kaçağı olmak suçundan 1632 sayılı Kanun’un 63 üncü maddesinin maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birici, ikinci, üçüncü fıkraları ve 58 inci maddesi uyarınca 1 … 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve mükerrirlere özgü infaz rejimine tabi tutulmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; sebep belirtmeksizin hükmü temyiz etme iradesine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.Askerlik yükümlüsü sanık hakkında yoklama işlemlerini süresinde yaptırmaması nedeniyle Manisa Yunusemre İlçe İdare Kurulu tarafından idarî para cezası verildiği ve bu cezanın kesinleşmesinden sonra sanığın yoklama işlemlerini yaptırmadan 23.05.2017 tarihinde yakalandığı maddi vakıa olarak belirlenmiştir.
2.Sanık savunmalarında özetle; 2006 yılında cezaevine girdiğini, 10 yıl cezaevinde kaldıktan sonra 2016 yılında cezaevinden çıktığını, daha sonra evlendiğini ve çocuğunun olduğunu, aile düzenini yeni kurmaya başladığını, daha sonra bir polis çevirmesinde kendisine 15 gün içerisinde askerlik şubesine başvurması gerektiğine dair evrak verildiğini, bir kaç kere daha bu şekilde polis çevirmelerinde evrak verildiğini, son olarak yakalandığını beyan etmiştir.
3.Sanık bozma ilamına karşı savunmalarında özetle; önceki ifadelerini tekrar ettiğini, bozma ilamına bir diyeceğinin olmadığını, askerlik hizmetine devam ederken askere elverişsizlik raporu aldığını, aynı suçlamayla ilgili devam eden başka davalardan beraat kararı bulunduğunu ve beraatini talep ettiğini beyan etmiştir.
IV. GEREKÇE
Gerek sanığın kanun yararına bozma ilamına karşı savunmasında askerliğe elverişsiz olduğuna dair rapor aldığını beyan etmesi, gerekse UYAP üzerinden yapılan incelemede Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.10.2019 tarihli ve 2018/274 Esas, 2019/941 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında Manisa Merkezefendi … Hastanesinin 13.11.2018 tarihli ve 1789 sayılı raporuyla sanığın suç tarihlerinde ve halen askerliğe elverişli olmadığının bildirilmesi üzerine atılı yoklama kaçağı olmak suçundan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca beraatine karar verildiğinin anlaşılması karşısında söz konusu raporun aslının ya da onaylı suretinin ilgili makamlardan temin edilmesinden sonra gerektiği takdirde sanığın askerliğe elverişsizlik halinin suç tarihlerini kapsayıp kapsamadığına dair ek rapor aldırılarak hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.12.2020 tarihli ve 2020/682 Esas, 2020/1088 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
08.05.2023 tarihinde karar verildi.