Yargıtay Kararı 7. Ceza Dairesi 2021/19987 E. 2023/7607 K. 02.10.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/19987
KARAR NO : 2023/7607
KARAR TARİHİ : 02.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2018/54 E., 2019/33 K.
SUÇ : 6831 sayılı Orman Kanunu’na muhalefet
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Zamanaşımı nedeniyle düşme

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. GEREKÇE
1.Sanığın yargılama konusu eylemi için, suç tarihi itibarıyla 6831 sayılı Orman Kanunu’nun 91 inci maddesinin ikinci ve üçüncü fıkraları uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (765 sayılı Kanun) 102 nci maddesinin dördüncü fıkrası ve 104 üncü maddesinin ikinci fıkrası gereği 7 yıl 6 aylık olağanüstü dava zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.

2.Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği tarih ile denetim süresi içinde işlenen suç tarihi arasında zamanaşımının durduğu gözetilerek yapılan incelemede, 765 sayılı Kanun’un 102 nci maddesinin dördüncü fıkrası gereği suçun işlendiği 26.10.2003 tarihinden hüküm tarihine kadar 7 yıl 6 aylık olağanüstü zamanaşımı süresinin tamamlanmış bulunduğu gözetilmeden yargılamaya devamla hüküm tesisi hukuka aykırı bulunmuştur.

II. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Baykan Asliye Ceza Mahkemesinin, 31.01.2019 tarihli ve 2018/54 Esas, 2019/33 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE, suça konu orman emvalinin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 54 üncü maddesinin dördüncü fıkrası gereği MÜSADERESİNE,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

02.10.2023 tarihinde karar verildi.