YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/12313
KARAR NO : 2023/684
KARAR TARİHİ : 23.01.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/590 E., 2015/1144 K.
SUÇ : 4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanun’a (6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun) Muhalefet
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin

bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ordu (Kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesinin, 01.11.2010 tarihli ve 2010/21 Esas, 2010/143 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında 4320 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan aynı Kanun’un 2 nci maddesinin son fıkrası ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 62 nci maddesi uyarınca 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun ( 5271 sayılı Kanun) 231 inci maddesinin beşinci fıkrası uyarınca sanık hakkındaki mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.

2. Ordu 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 30.11.2015 tarihli ve 2015/590 Esas, 2015/1144 Karar sayılı kararıyla; sanığın denetim süresi içerisinde 27.08.2014 tarihinde işlemiş olduğu kasten yaralama suçu nedeni ile Ordu 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.05.2015 tarihli ve 2014/413 Esas, 2015/232 Karar sayılı kararıyla mahkumiyetine karar verilmesi nedeni ile sanık hakkındaki hükmün açıklanması ile sanığın, 4320 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan aynı Kanun’un 2 nci maddesinin son fıkrası ile 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesi uyarınca 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 53 üncü maddesi uyarınca hak yoksunluklarına, karar verilmiştir.

3. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 26.09.2020 tarihli ve 2016/22373 sayılı, bozma görüşlü Tebliğname ile Yargıtay ( Kapatılan ) 19. Ceza Dairesi’ne tevdi olunmuş, anılan Daire’nin 01.07.2021 tarih, 2020/4638 Esas, 2021/14168 Karar sayılı kararı ile Daire’ye gönderilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri;
Dosyanın temyiz incelemesine gönderilmesi için gereğinin yapılmasına, ilişkindir.

III. GEREKÇE
Hükümden önce, 20.03.2012 tarihli ve 28239 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan ve aynı gün yürürlüğe giren 08.03.2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’un 23 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 14.01.1998 tarihli ve 4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanun’un tümüyle yürürlükten kaldırıldığı, aynı Kanun’un 13 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan bu kanun hükümlerine göre hakkında tedbir kararı verilen şiddet uygulayan, bu kararın gereklerine aykırı hareket etmesi halinde, fiili bir suç oluştursa bile ihlal edilen tedbirin niteliğine ve aykırılığın ağırlığına göre hakim kararı ile üç günden on güne kadar zorlama hapsine tabi tutulur şeklindeki düzenleme ile tedbire muhalefet eyleminin yaptırımının yeniden düzenlendiği, tanımlar başlıklı 2 nci maddenin birinci fıkrasının (c) bendinde ise hakim tanımı ile Aile Mahkemesi hakiminin ifade edildiğinin anlaşılması karşısında, anılan yeni düzenleme uyarınca tedbir kararlarına aykırılık halinde görevli mahkemenin Aile Mahkemesi olduğu anlaşıldığından görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması, hukuka aykırı bulunmuştur.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Ordu 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 30.11.2015 tarihli ve 2015/590 Esas, 2015/1144 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden sair yönleri incelenmeyen hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

23.01.2023 tarihinde karar verildi.