YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/11549
KARAR NO : 2023/5642
KARAR TARİHİ : 06.06.2023

MAHKEMESİ:Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2017/2147 E., 2019/762 K.
SUÇ : 1632 sayılı Askerî Ceza Kanunu’na aykırılık
İNCELEME KONUSU KARAR: Mahkûmiyet
KANUN YARARINA BOZMA : Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet
YOLUNA BAŞVURAN: Başsavcılığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : İlgili kararın kanun yararına bozulması

Ankara 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.10.2019 tarihli ve 2017/2147 Esas, 2019/762 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında emre itaatsizlikte ısrar suçundan, 1632 sayılı Askerî Ceza Kanunu’nun (1632 sayılı Kanun) 87 nci maddesinin birinci fıkrasının “hizmete ilişkin emri hiç yapmayanlar” cümlesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 62 nci maddesi uyarınca yirmi beş gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin hükmün, istinaf edilmeksizin 26.12.2019 tarihinde usulüne uygun şekilde kesinleştiği anlaşılmıştır.

Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 25.03.2020 tarihli ve 94660652-105-06-3235-2020-Kyb sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 20.05.2020 tarihli ve KYB-2020/44108 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü:

I. İSTEM
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 20.05.2020 tarihli ve KYB-2020/44108 sayılı kanun yararına bozma isteminin;

“Dosya kapsamında bulunan sanığa ait adli sicil kaydına göre, suç tarihinden önce hapis cezasına ilişkin hükümlülüğü bulunmayan sanık hakkında tayin olunan kısa süreli hapis cezasının, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 50/3. maddesinde yer alan, “Daha önce hapis cezasına mahkûm edilmemiş olmak koşuluyla, mahkûm olunan otuz gün ve daha az süreli hapis cezası ile fiili işlediği tarihte onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş bulunanların mahkûm edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezası, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilir” şeklindeki hüküm uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasında yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.”

Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.

II. GEREKÇE
Kanun yararına bozma müessesesinin uygulanmasında, 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin üçüncü fıkrasındaki “Yargıtayın ceza dairesi ileri sürülen nedenleri yerinde görürse, karar veya hükmü kanun yararına bozar.” şeklindeki düzenleme esas alınarak, kanun yararına bozma incelemesi, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbarnamesindeki istem ve gerekçe ile sınırlı olduğu cihetle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbarnamesindeki asıl talep yerinde görüldüğünden istemin kabulüne karar vermek gerekmiştir.

III. KARAR
1.Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,

2.Ankara 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.10.2019 tarihli ve 2017/2147 Esas, 2019/762 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin dördüncü fıkrası gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA, hükmün 3. maddesinden sonra gelmek üzere “Sanığa hükmedilen kısa süreli hapis cezasının, 5237 sayılı Kanun’un 50 nci maddesinin üçüncü fıkrasındaki amir hükme göre, aynı Kanun’un 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi gereğince adlî para cezasına çevrilerek, 5237 sayılı Kanun’un 52 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca günlüğü 20,00 TL’den sanığın neticeten 500,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına” bendinin eklenip, bozmanın sonucuna göre talepte yer almamakla birlikte talep içinde mündemiç bulunan 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesindeki hak yoksunluğuna, cezasının ertelenmesine ve seçenek yaptırımlara çevrilmesine yer olmadığına ilişkin fıkraların hükümden çıkartılmasına ve diğer hususların aynen bırakılmasına, infazın buna göre yapılmasına,

5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin dördüncü fıkrasının (d) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

06.06.2023 tarihinde karar verildi.