YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/890
KARAR NO : 2020/13265
KARAR TARİHİ : 23.09.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya aykırlık
HÜKÜM : Sanık … hakkında beraat, diğer sanıklar hakkında hükümlülük, müsadere, nakil aracının iadesine
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
A) Katılan … İdaresi vekilinin temyiz talebinin beraat eden sanık … hakkındaki hüküm ve nakil aracıyla sınırlı olduğu görülerek yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre katılan … İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
B) Tarım ve Orman Bakanlığı davaya katılabilecek surette suçtan zarar gördüğünden, CMK’nun 260. maddesi uyarınca hükmü temyize hakkı bulunduğu gözetilerek Tarım ve Orman Bakanlığı vekili ile sanıklar … ve …’ın temyiz istemi yönünden yapılan incelemede;
I- Suç tarihi itibarıyla ele geçen elektronik sigara sıvıları yönüyle suçtan zarar görme ihtimali bulunan TAPDK (Tarım ve Orman Bakanlığına) 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasası’nın 234/1-b/1. maddesi uyarınca davadan haberdar edilip duruşma günü bildirilmeden yokluğunda yargılamaya devamla hüküm kurulması,
II- Sanıklardan ele geçen elektronik sigara sıvısının hammadde olarak tamamen veya kısmen tütün mamülü niteliğinde olup olmadığı konusunda uzman bilirkişi raporu alınarak tütün mamülü niteliğinde olması halinde sanıkların eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi ve yine 592 adet elektronik sigara, 2500 adet ağızlık ve şarj cihazları yönünden ise 5607 sayılı Yasanın 3/5. maddesinin uygulanması gerektiği halde yazılı şekilde hüküm kurulması,
III- Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanıkların eyleminin ele geçen kaçak sıvı nikotinin hammadde olarak tamamen veya kısmen tütün mamülü niteliğinde olması halinde 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi ve elektronik sigara, ağızlık ve sarj cihazları yönünden 5607 sayılı Yasanın 3/5. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı, böylece TCK’nun 44. maddesi gereği ” işlediği bir fiil ile birden fazla farklı suçun oluşmasına sebebiyet veren kişi, bunlardan en ağır cezayı gerektiren suçtan dolayı cezalandırılır” hükmü gereği ağır olan cezayı gerektiren 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi gereğince cezalandırılacakları ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen “Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir.” şeklindeki düzenlemenin sanıklar lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18. son maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddeleri somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK’nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …, sanık … ve suçtan zarar gören Tarım ve Orman Bakanlığı (TAPDK) vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 23.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.