YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/663
KARAR NO : 2017/5128
KARAR TARİHİ : 14.06.2017
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I-Sanıkların temyiz itirazları üzerine yapılan incelemede;
1)24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1.fıkrasının (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
2)Hükümden önce 01/03/2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan “yaptırım” ibaresinin “tedbir” olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. fıkralarının yeniden düzenlenip, 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde doğrudan verilen adli para cezasının ödenmemesi durumunda 5275 sayılı Yasanın 106/3. maddesi uyarınca hapse çevrileceğinin belirtilmesi,
3)Adli para cezasının günlüğünün 20,00 TL üzerinden hesaplanması sırasında tatbik maddesinin 5237 sayılı TCK.nun 52/2. madde ve fıkrası olarak yazılmaması suretiyle 5271 sayılı CMK.nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca, hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine “24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, sanık
hakkında 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi, hükümde yer alan “sanıkların adli para cezasını ödemediği taktirde ödenmeyen adli para cezasının 5275 sayılı ceza ve güvenlik tedbirlerinin infazı hakkındaki kanunun 106/3. maddesi uyarınca hapse çevrileceğinin bildirilmesine.” bendinin hükümden çıkartılması ve hüküm fıkrasından doğrudan verilen gün adli para cezasının 20,00 TL üzerinden adli para cezasına çevrilmesine ilişkin bendine “TCK.nun 52/2” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II-Malen sorumlunun temyiz itirazları üzerine yapılan incelemede;
Dava konusu… plaka sayılı araç ile … plaka sayılı dorsenin ruhsat sahibi, araçta sigara taşınacağından haberdar olduğuna dair delil elde edilememesine göre, aracın iyiniyetli 3. kişiye ait olduğunun anlaşılması karşısında, müsadere koşulları bulunmayan nakil aracının sahibine iadesi yerine yazılı şekilde müsaderesine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, malen sorumlunun temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden ve bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince, hükümden “nakil aracının müsaderesine ilişkin” fıkranın çıkarılması, yerine, “müsadere koşulları oluşmayan nakil aracının sahibine iadesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.06.2017 günü oybirliğiyle karar verildi.