YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/17551
KARAR NO : 2019/34296
KARAR TARİHİ : 04.09.2019
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli Dolandırıcılık
HÜKÜM : Hükümlülük
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin 07.03.2013 tarihli ve 2011/19768 Esas, 2013/4258 Karar sayılı görevsizlik kararı ile, Malatya 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2006/266 Esas, 2008/93 Karar sayılı dosyası; “iddianamede izah edilen eylemin TCK’nun 142/2-e maddesinde düzenlenen bilişim yoluyla hırsızlık suçunu oluşturduğu” gerekçe gösterilerek görevsizlikle Yargıtay Yüksek 2. Ceza Dairesi’ne temyizen incelenmek üzere gönderilmiş,
Yargıtay 2. Ceza Dairesi’nin 03.02.2014 tarihli ve 2013/9886 Esas, 2014/2383 Karar sayılı görevsizlik kararı ile de, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesi, 6110 sayılı Kanunun geçici 1. maddesinin 2. fıkrası ve 26/01/2013 tarihli ve 28540 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 21/01/2013 tarih ve 2013/1 sayılı iş bölümü kararı gerekçe gösterilerek, ”iddianamede anlatılan eylemin 5411 sayılı Kanunun 160. maddesinde düzenlenen zimmet suçu yönünden değerlendirme yapılması gerektiğinden” bahisle Dairemize gönderilmiş,
Dairemizin 05.02.2015 tarihli ve 2014/5624 Esas, 2015/2562 Karar sayılı üst yazısı ile, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. Maddesi ile 22.01.2015 tarihli ve 29244 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun iş bölümüne ilişkin 19.01.2015 tarihli ve 8 sayılı kararı gerekçe gösterilerek dava dosyasının Yargıtay Yüksek 19. Ceza Dairesi’ne gönderilmiş,
Yargıtay 19. Ceza Dairesi’nin 06.07.2015 tarihli ve 2015/5275 Esas, 2015/3683 Karar sayılı kararı ile de, “hükmün konusuna, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19/01/2015 ve 2015/8 sayılı kararına göre, Yargıtay Yüksek 2. Ceza Dairesinin 03/02/2014 tarihli ve 2013/9886 Esas, 2014/2383 Karar sayılı kararı ile eylemin 5411 sayılı Kanun kapsamında zimmet suçunu oluşturduğuna ilişkin görevsizlik kararı uyarınca temyiz inceleme görevinin Dairemize ait olduğundan” bahisle dosya Dairemize gönderilmiş ise de,
… T. A. O. Teftiş Kurulu’nun 23.03.2006 tarihli soruşturma raporu ve Malatya Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 07.08.2006 tarihli ve 2006/2433 esas sayılı iddianamesinde, “… Malatya Şubesinde bireysel emeklilik biriminde çalışan sanık…’nin, banka ile ilgili işlemleri yapmak konusunda herhangi bir yetkisinin bulunmadığı, şüphelinin bankada çalışmaya başladığı zaman zarfında çalışma arkadaşlarının güvenini kazanması sonucunda arkadaşlarının bilgisayar şifreleri ile onlara ait bankolarda bankacılık işlemleri yapmaya başladığı, suç tarihi olan 03.02.2006 tarihinde akşam saatlerinde … Malatya Şubesinin 4 numaralı gişesinde gerçekleştirmiş olduğu 4 adet ayrı işlem ile bahse konu bankada hesapları bulunan …ve …’e ait hesaplara girmek suretiyle bu kişilere ait hesapların vadelerini de bozmak suretiyle toplam 86.000 YTL’yi eşit olarak sanıklar … ve …’ ün hesaplarına aktarması” şeklinde eylemin anlatılması karşısında, iddianamedeki açıklama ile sevk maddeleri arasında bir uyumsuzluk olmadığı, sanıklar hakkında bilişim sistemleri banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık ve suç uydurma suçlarından dava açıldığı ve dolandırıcılık suçundan hüküm kurulduğu cihetle,
İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, hükmün konusuna, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Yasayla değişik 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun iş bölümüne ilişkin 30/01/2019 tarihli ve 2019/1 sayılı kararına göre, inceleme görevi Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesine ait bulunduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın anılan daireye sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 04.09.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.