YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/16496
KARAR NO : 2015/21459
KARAR TARİHİ : 10.11.2015

Esas No : 2015/16496
Karar No : 2015/21459
Tebliğname No : K.Y.B. – 2015/189861

4733 sayılı … Kurumu Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun’a muhalefet suçundan sanık H.. Y..’nın anılan Kanun’un 8/4 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62, 52/2-4 maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis ve 2000 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırmasına, sanığın anılan Kanun’un 53/l-a, b, d ve e maddesindeki haklardan hapis cezasının infaz süresince, (c) maddesinde belirtilen haklardan koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına dair Elazığ 1.Asliye Ceza Mahkemesinin (kapatılan Sivrice Asliye Ceza Mahkemesinin) 29.03.2012 tarihli ve 2012/42 esas, 2012/17 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 18.05.2015 gün ve 32349 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02.06.2015 gün ve KYB. 2015-189861 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53/2 maddesinde yer alan “Kişi işlemiş bulunduğu suç dolayısıyla mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar bu hakları kullanamaz.” ve 3. fıkrasındaki “Mahkum olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenlemeler karşısında, anılan maddenin 1-c bendinde yer alan hak yoksunluğunun sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıvermeden sonra uygulanamayacağı, kendi alt soyu dışındaki kişiler bakımından vesayet ve kayyımlıkla ilgili hak yoksunluğu ile anılan maddenin 1. fıkrası a, b, d ve e bentlerinde yazılı hak yoksunluklarının ise cezanın infazının tamamlanmasına kadar devam edeceği gözetilmeden, 53/1-c maddesindeki hakların tamamından koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Elazığ 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.03.2012 tarihli ve 2012/42-17 sayılı kararının CMK.nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedeni doğrultusunda hükümde yer alan;
“Sanığın kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı mahkum olduğu hapis cezasının sonucu olarak 5237 sayılı TCK’nun 53/1’inci maddesi a,b,d,e fıkralarındaki hakları kullanmaktan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, c fıkrasındaki velayet, vesayet ve kayyımlık hizmetinde bulunmasının şartlı tahliye tarihine kadar yoksun bırakılmasına,” şeklindeki kısmın hüküm fıkrasından çıkarılmasına, yerine “Sanığın, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-a,b,d,e bentlerindeki haklardan hapis cezasının infazının tamamlanıncaya; 53/1-c maddesinde yazılı haklardan ise anılan maddenin 3.fıkrası uyarınca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilmesine, diğer kişilere yönelik bu hakları bakımından aynı maddenin 2.fıkrası uyarınca hapis cezasının infazının tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin yazılmasına ve hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 10.11.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.