YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/8090
KARAR NO : 2016/221
KARAR TARİHİ : 20.01.2016
Tebliğname No : 7 – 2012/168466
MAHKEMESİ : Alanya 3. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 20/03/2012
NUMARASI : 2010/358 (E) ve 2012/350 (K)
SUÇ : 4733 sayılı Yasa’ya Muhalefet
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1-Sanık hakkında hem adli para cezası hem de hapis cezası verildiği ve adli para cezaları için TCK’nın 58. maddeye göre tekerrür hükümleri uygulanamayacağı halde tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilirken hiç bir ayrım yapmaksızın sanığın cezasının TCK’nın 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, ayrıca cezanın infazından sonra sanığın denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verilmesi,
2-Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,
3-Dava konusu eşyanın 5237 sayılı TCK’nın 54. maddesi uyarınca zoralımına karar verilmesi yerine imhasına karar verilmesi,
4-6352 sayılı Kanun’un 100. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nun 4. fıkrasına eklenen ek cümle uyarınca devlete ait yargılama giderlerinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olması halinde bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden 10 TL yargılama giderinin sanığa yükletilmesine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesi gereğince, tekerrür uygulamasına ilişkin fıkralarda bulunan “cezanın” ve “cezaların” ibarelerinin çıkarılarak yerlerine “hapis cezasının” ibaresinin eklenmesi, TCK’nun 53/1-c. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın, TCK’nun 53/1-c maddesinde yazılı haklardan ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilmesine, diğer kişilere yönelik bu hakları bakımından aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazının tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ve aynı fıkraya “Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, anılan madde uygulamasında dikkate alınmasına” ifadesinin eklenmesi, eşyanın imhasına ilişkin fıkranın “ Dava konusu eşyanın TCK 54. maddesi gereğince müsaderesine” şeklinde değiştirilmesi, hüküm fıkrasından yargılama giderleri ile ilgili kısmın çıkartılarak, yerine “toplam 10 TL olan yargılama giderinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan (20 TL’den) daha az olması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nun 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesi’ne yüklenmesine” ifadesinin eklenmesi ve diğer hususların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.