YARGITAY KARARI
DAİRE : 7. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/6802
KARAR NO : 2016/167
KARAR TARİHİ : 20.01.2016

Tebliğname No : 7 – 2013/106453
MAHKEMESİ : İslahiye 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 08/01/2013
NUMARASI : 2012/924 (E) ve 2013/8 (K)
SUÇ : 4733 sayılı kanuna muhalefet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1- Sanık hakkında tayin olunan gün para cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olarak TCK’nın 52. maddesinin 2. fıkrasının gösterilmemesi suretiyle CMK 232/6 maddesine muhalefet edilmesi,
2- Hükümden önce 01/03/2008 gün ve 26803 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasa’nın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle, 5237 sayılı TCK.’nın 50/6. madde ve fıkrasında yer alan “yaptırım” ibaresinin “tedbir” olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasa’nın 106. maddesinin 4. ve 9. fıkralarının yeniden düzenlenip, 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına karar verilmesi,
3- 5237 sayılı TCK.nun 51/7. maddesi gereğince sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde; ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verilmesi gerektiği halde infazı kısıtlayacak şekilde sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde ertelenen cezanın tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verilmesi,
4- 24.11.2015 günlü 29542 mükerrer sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.mn 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Sanık hakkında verilen uzun süreli ve erteli hapis cezasının kanuni sonucu olarak TCK’nun 53/1. maddesi uyarınca belli hakları kullanmaktan yoksun bırakmaya karar verilirken, anılan yasa maddesinin 3. fıkrasının “Mahkum olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz” amir hükmü dikkate alınarak, TCK’nın 53/1-e bendinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu dışındakiler yönünden uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
5- Suçtan doğrudan zarar görmeyen ve katılma hakkı bulunmayan Gümrük İdaresi’nin davaya katılan olarak kabul edilip lehine vekalet ücretine hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesi uyarınca, hükmün 4. fıkrasında “TCK 52.” maddesinden sonra gelmek üzere “/2” fıkrası ile TCK 51/7. maddenin uygulanmasına ilişkin fıkrada “tamamen” kelimesinden önce gelmek üzere “kısmen veya” ibaresinin eklenmesi, hükümden ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına ilişkin kısmın, gümrük lehine vekalet ücreti takdir edilmesine ilişkin fıkranın ve TCK.nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılarak yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nın 53/1-2-3 madde fıkralarının (“e” bendi dışında) tatbikine” cümlesinin eklenmesi ve sair hususların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.